100 Günde Kutsal Kitap'ın Asıl MesajıÖrnek

Bir kilisenin büyümeye başlaması ne kadar heyecan vericidir! Kutsal Ruh’un etkinliğinin, ürünlerinin ve armağanlarının kilisede bolca görünmeye başlaması, yeni canların İsa Mesih’e iman ederek kurtuluşa kavuşmaları, yeni öğrenciler, yeni hizmetler ve yetişen yeni görevliler harika bereketlerdir. Ancak kilisenin büyümesi, büyük sorunları da beraberinde getirir.

Pentikost günü Kutsal Ruh’un dökülüşüyle başlayan Kilise, ilk elçilerin, öğrencilerin ve imanlıların katkılarıyla hızla büyüyordu. Kurtuluş müjdesi, Yahudilerden sonra diğer uluslara da ulaşmış, birçok şehirde İsa Mesih’e iman edenlerin sayısı çoğalmaya başlamıştı. Ancak ortaya çok büyük bir sorun çıkmıştı. Yahudi imanlılar, diğer uluslardan gelen yeni imanlıları sünnet olmaya ve Kutsal Yasa’ya uymaya davet ediyorlardı. Bu durum çok büyük bir gerginlik yaratabilecek, Yahudi imanlılar ile diğer imanlıları birbirinden ayırıp koparabilecek bir durumdu.

İsa Mesih’in “Bedeni” bölünme ve ayrışma noktasına geldiğinde önümüzde iki seçenek vardır. Ya birliği ve barışı korumak için gayret gösteririz ya da bölünmeye ve ayrışmaya aracılık ederiz. Kutsal Kitap bize bu konuda yol gösteriyor: “Çünkü Mesih'in kendisi barışımızdır. Kutsal Yasa'yı, buyrukları ve kurallarıyla birlikte etkisiz kılarak iki topluluğu birleştirdi, aradaki engel duvarını, yani düşmanlığı kendi bedeninde yıktı. Amacı bu iki topluluktan kendisinde yeni bir insan yaratarak esenliği sağlamak, düşmanlığı çarmıhta öldürmek ve çarmıh aracılığıyla bir bedende iki topluluğu Tanrı'yla barıştırmaktı.” (Ef.2:14).

Bu ayet, Tanrı’nın Yahudi imanlılar ile diğer imanlılara yönelik tasarısını ortaya koyuyor. Tanrı’nın yüreği, Mesih’in Kilisesinin bölünmesi değil, barış ve birlik içinde büyümeye devam etmesidir. Dünyanın her yerinde kiliseler, o zamandan beri benzer sınavlardan geçmiştir ve hala da geçmektedir. Öğreti ve ilahiyat, ibadet ve uygulama gibi konularda birçok kilise bölünme noktasına gelebilir. Bunların yanı sıra kişisel hırslar, rekabetler, kıskançlıklar, kavgalar da birçok topluluğu parçalayabilir. Ancak bunlar Tanrı’nın isteği değildir. Elçi Pavlus, ilk kiliseye şöyle yalvarır: “Kardeşler, Rabbimiz İsa Mesih'in adıyla yalvarıyorum: Hepiniz uyum içinde olun, aranızda bölünmeler olmadan aynı düşünce ve görüşte birleşin.” (1Kor.1:10). İncil bunun gibi başka birçok ayetle kilisenin birliğini, uyumunu, barışını ve esenliğini vurgular.

Nitekim ilk kilisenin karşı karşıya kaldığı bu büyük sorun karşısında Elçi Pavlus ve Barnaba, bölünme olmasına izin vermedi. Yeruşalim’de yetkili olan Yahudi imanlıların önderleriyle görüştüler. Böylece iletişimi, kardeşliği, birliği ve beraberliği seçtiler. Bunun sonucunda toplanan ihtiyarlar, tarihin ilk kilise konseyini oluşturdular ve gelecek yüzyıllarda Mesih’in Bedeninin birlik ve barış içinde büyümesi için çok önemli bir adım attılar.                        Levent Kınran

Tanrı’nın gözünde kilisenin ve kardeşlerin birliği sizce neden önemlidir? (1. Kor 1:10-13; Kol 3:11-15; Efes 4:31-32).

Kardeşlerle ve kilisenizle aranızda sorunlar, anlaşmazlıklar ya da geçimsizlikler ortaya çıktığında, Tanrı’nın sizden isteği nedir?