Hanapin Ang Kaligayahan Kay Cristo – Serye 4Halimbawa

Ipinagdiriwang ka

Dakila ang iyong mga panukala at kahanga-hanga ang iyong mga gawa. Nakikita mo ang ginagawa ng lahat ng tao, at ginagantihan ang bawat isa ayon sa kanyang pamumuhay at gawa. (Jeremiah 32:19)

May isang lumang kuwento tungkol sa isang malungkot at hindi nasisiyahang tagatabas ng bato. Isang araw nakilala niya ang isang mangangalakal at nabighani siya sa lahat ng magagandang paninda na ibinebenta ng mangangalakal. "Sana ako ay isang mangangalakal," sabi ng tagatabas ng bato, at himalang ipinagkaloob ang kanyang hiling.

Hindi nagtagal, nakita niya ang isang parada sa kanyang maliit na tindahan. Nang makita niya ang isang prinsipe na nakasuot ng lahat ng karangyaan na hindi pa niya nakita, sinabi niya, "Sana ako ay isang prinsipe." At naging prinsipe siya.

Ngunit makalipas ang ilang araw, nang lumabas siya, hindi siya komportable sa mainit na hangin sa tag-araw sa itaas ng kanyang ulo. "Kahit isang prinsipe ay hindi magiging komportable sa araw," sabi niya. "Sana ako na lang ang araw." Ang kahilingang ito ay pinagbigyan.

Masaya ang tagatabas ng bato na ito na maging araw hanggang sa isang ulap ang humarang sa kanya sa lupa isang araw. "Nakaharang ang ulap sa daraanan ko," sabi niya. "Sana maging ulap na lang ako."

Muli ay natupad ang kanyang hiling, at siya ay naging masaya – hanggang sa nakilala niya ang isang bundok na napakataas na hindi niya kayang akyatin. "Ang bundok na ito ay mas malaki kaysa sa akin," sabi niya. "Sana maging bundok na lang ako."

Bilang isang mataas at makapangyarihang bundok, nakita niya ang lahat ng aktibidad ng tao mula sa itaas at nadama niya na sa wakas siya ay masaya. Ngunit minsan ang isang tagatabas ng bato ay umakyat sa kanya at pumutol ng bato, at wala siyang magawa. "Ang maliit na lalaking iyon ay mas makapangyarihan kaysa sa akin," sabi ng bundok. "Sana naging tagatabas ako ng bato."

Kaya't ang pag-ikot ay natapos at ngayon ay napagtanto ng tagatabas ng bato na maaari siyang maging masaya palagi sa kanyang sarili lamang. Hinding-hindi niya kailangang magbihis na parang prinsipe, sisikat na parang araw o tatangkad na parang bundok, pero masaya siya sa sarili niya.

Ang isang tiyak na dahilan ng pagkakaroon ng kalungkutan ay ang paghahambing ng iyong sarili sa iba. Tulad ng sinabi ng isang tao, "Ang damo ay maaaring magmukhang mas luntian sa buong bakod, ngunit kailangan pa rin itong putulin." Ikaw ay kung sino ka at iyon ay nararapat na ipagdiwang!

Pagninilay: Mas magiging mabuti ang ating kalagayan kung pasisimulan nating maging mapagpasalamat kung anong mayroon tayo ngayon sa buhay. Hindi pare-pareho ang disenyo ng Diyos sa lahat, ngunit may mga natatanging detalye at magkakaibang paraan ng pamumuhay. Ang ating trabaho ay hanapin ang mga kaloob na mayroon tayo at gamitin ang mga ito para sa espesyal na pagtawag ng May-akda ng buhay na iyon.

Ang pagpapasalamat ay ang nagpaparami ng kagalakan at nagpapaganda ng buhay.

(Ann Voskamp)