Binagong Pamumuhay: PaglalaanHalimbawa

Ang Diyos ay nasa mga Detalye

Isang Debosyonal Kasama si Amy

Maaaring mahirap magsimulang magtiwala sa Diyos ng ating pananalapi. Kahit na gawin natin ang hakbang na iyon ng pananampalataya upang simulan ang pagbibigay ng ikapu, maaaring mahirap paniwalaan na nagmamalasakit Siya sa lahat ng maliliit na bagay sa ating buhay. Para bang iniisip natin ang Diyos sa termino ng mga tao, sa pag-aakalang wala Siyang panahon para sa mga detalye kung pananatilihin Niya ang iba. Ang totoo, walang limitasyon ang Diyos. Siya ay may kakayahang gumawa ng mga mahimalang pagpapala habang pinangangalagaan din ang pinakamaliit na bagay na mahalaga sa atin.

Nang maramdaman ng asawa ko na tinatawag siya sa full time ministry, binawasan niya ng 90% ang kanyang suweldo. Wala akong alinlangan kung saan siya gusto ng Diyos. Gayunpaman, labis akong natakot sa kung ano ang ibig sabihin ng mas maliit na suweldong iyon para sa aming pamilya na naiiyak ako kapag may nagbabanggit nito. Kinailangan kong sumuko nang paulit-ulit at piliing magtiwala sa paglalaan ng Diyos sa tuwing nagsisimulang pumasok ang takot.

Isang araw, naaalala kong kunin sa aking aparador ang isang pares ng sira-sirang itim na bota. Alam kong kailangang palitan na ang mga ito, ngunit hindi namin kayang bumili ng bago. Habang nakatayo ako roon at tinitingnan ang mga bota, nagsimula akong bumigay. Naisip ko kung paanong kami ay hindi magkakaroon ng sapat upang magretiro at mabubuhay kami sa isang barong-barong. Habang umiikot ang aking pag-iisip, alam kong ang tanging makakapigil sa pag-ikot na ito ay si Jesus. Sinabi ko kay Jesus nang malakas na nagtitiwala ako sa Kanya na tutustusan Niya ang bawat pangangailangan ko, malaki man o maliit. Ipinahayag ko na Siya lamang ang aming tagapagkaloob, hindi ang aking asawa. Habang sinasabi ko ang katotohanang iyon sa aking kalagayan, mas nadama ko ang kapayapaan. 

Makalipas ang halos isang oras, nakatanggap ako ng text mula sa isang kaibigan. Sinabi niya na ang isa sa kanyang mga kaibigan ay lilipat ng tahanan sa malayong lugar at nais na mamigay ng ilang sapatos na kasing sukat ko. Sa paghanga ko sa Diyos, humingi ako sa kanya ng larawan ng sapatos. Hindi daw niya ako mapadalhan ng larawan dahil 50 pares daw ang mga ito. 50!

Ang tanging nagawa ko lang ay umiyak. Hindi dahil makakakuha ako ng mga bagong sapatos—kahit na talagang nasasabik ako tungkol doon. Umiyak ako dahil ginagantimpalaan ng Diyos ang ating katapatan na unahin Siya sa ating buhay at dahil tinutugunan Niya ang gayong partikular na pangangailangan. Sa totoo lang, kaya ng aking asawa na bilhan ako ng bagong pares ng sapatos, ngunit nagbigay ang Diyos ng higit sa kung ano ang posible sa pamamagitan ng aming paraan at binigyan ako ng higit pa sa aking inaakala. Sa sandaling iyon, tinulungan ako ng Diyos na maunawaan na ang Kanyang mga paraan ay palaging mas mataas kaysa sa ating mga paraan. Ang Kanyang probisyon ay palaging mas malaki. Sa pamamagitan ng regalong iyon, sinasabi sa akin ng Diyos, "Nakikita kita at lagi kitang aalagaan."

Nakikita rin ng Diyos ang iyong sitwasyon, at kasama mo Siya sa kalagitnaan nito. Tulad ng pag-aalaga Niya sa mga ibon sa himpapawid at sa mga bulaklak sa parang, ipinangako Niya na ibibigay Niya ang lahat ng kailangan mo. Huwag kang mag-alala tungkol sa bukas. Magtiwala sa Diyos ngayon at hayaan Siyang pangasiwaan ang iyong kinabukasan. Siya ay nalulugod sa pagbibigay sa atin ng mga regalong higit pa sa ating naiisip.