Ang Panalangin ng PanginoonHalimbawa

Pananaw

Sapagkat iyo ang kaharian at ang kapangyarihan at ang kaluwalhatian magpakailanman. Amen.

Ang huling pariralang ito ng Panalangin ng Panginoon ay hindi lumilitaw sa mga pinakamaagang manuskrito ng Bagong Tipan at bagaman halos palaging sinasabi ito sa mga simbahan, ang karamihan sa mga modernong pagsasalin ng Biblia ay inilalagay ito sa isang talababa. Para sa akin, pinanghahawakan ko ito. Ang isang dahilan ay ang mga panalangin ng mga Judio sa panahon ni Jesus sa pangkalahatan ay natatapos sa ilang uri ng pagpapala sa Diyos at malamang na gumawa ang mga unang Cristiano ng katulad. Ang isa pang dahilan ay ang panalangin ay nagsisimula sa papuri at angkop na ideya na tapusin ito sa isang katulad na pagsulat. At sa wakas, kung tinanggal ang sugnay na ito ay maiiwan ka sa isang di-pagkapalagay na sitwasyon kung saan ang huling bagay nang iyong pananalangin ay tumutukoy sa 'ang masama’. Sa palagay ko mahalagang ipaalala sa ating sarili sa pananalangin natin, na dito, tulad ng sa kasaysayan, wala sa diablo ang huling pasya.

Ang ginagawa ng huling pariralang ito ay hinihikayat tayong bumalik sa ating mga panalangin para sa pagkakaloob, pagpapatawad at proteksyon upang makita ang buong sitwasyon. Inilalagay nito ang ating pagkabuhay sa pananaw. Hayaan akong ilagay ang iyong pansin sa tatlong mga bagay.

Ang una ay ipinapaalala sa atin na ang kaharian ay dapat maging priyoridad ng ating buhay. Lahat tayo ay nahaharap sa walang katapusang mga pagpipilian sa buhay tulad ng kung ano ang trabahong gagawin, kung paano gamitin ang ating oras o ang ating pera. Ang mga pagpipiliang ito ay nakakagambala at madaling mangingibabaw sa ating pag-iisip. Dito sinabi ng Diyos na ilayo ang atensyon mula sa mga alalahanin na nakakaabala sa iyo: ang malaking presentasyon, ang kalagayan ng kotse, ang nauubos nang balanse sa iyong bangko o ang sakit sa iyong balikat at tumingin sa kaharian ng Diyos.

Ang pangalawa na ipinapaalala sa atin ng pariralang ito ay ang layunin ng ating buhay ay upang itayo ang kaharian ng Diyos at bigyan Siya ng kaluwalhatian. Mayroong isang sikat, talagang kilalang, poster ng World War I kung saan may isang maliit na batang babae, na kalong ng kanyang ama, ang nagtanong, 'Ama, ano ang ginawa MO sa Malaking Digmaan?’ Ang hindi komportableng pagpapahayag ng ama ay nagpapahiwatig na ang sagot ay, 'Napakaliit.’ Ngunit ilipat natin ang tanong na iyon mula sa isang matagal na digmaan patungo sa kasalukuyan. Nakita mo na ito ay isang tanong na sa iba't ibang anyo ay naghihintay sa maraming tao sa pagreretiro o habang paparating sila sa katapusan ng kanilang buhay. ‘Ano ang ginawa ko sa lahat ng oras na ibinigay sa akin ng Diyos? Ano ang pinaggamitan ko ng aking lakas? Ano ang nakamit ko na may pangmatagalang halaga?’ Ang katotohanan ay ang tanging layunin para sa pagkabuhay ng tao na walang hanggang kapaki-pakinabang ay ang kaharian ng Diyos.

Ang pangatlo ay ipinaalala sa atin na kailangan nating hawakan ang kapangyarihanng Diyos sa ating buhay. Hinahamon tayo ng Panalangin ng Panginoon at naghahangad sa ating buhay. Ang pagsisikap na ipamuhay ang panalanging ito sa ating sariling kakayahan ay isang sakit sa ulo, pagkapagod at kabiguan. Ang tanging pag-asa natin ay hanapin ang kapangyarihan ng Banal na Espiritu na tulungan tayo.

Sa wakas, hayaan akong magkomento sa maikling salitang iyonAmen. Para sabihin angAmenay ang paggawa ng pangako sa sinabi. Ibig sabihin, gumana, hayaan itong mangyari! Ito ay tulad ng pagsasara ng isang sulat na may lagda, pagtataas ng iyong kamay sa isang kasunduan o kahit na pagpindot sa send button ng isang email. Sinasabi natin sa Diyos, lahat ng ipinangalangin natin, 'nawa'y mangyari ito’! 

Sa katunayan, sa kalahatan ng buong panalangin na ito, nawa'y magagawa mong sabihin nang may tiwala sa wakas, Amen! 

At nawa'y sagutin ka ng Diyos!