โยบ 14:7-12

“อย่างน้อยที่สุดยังมีความหวังสำหรับต้นไม้ ถึงมันถูกโค่นก็ยังจะแตกหน่อขึ้นมาอีก และงอกกิ่งใหม่ขึ้นมาแทน รากของมันอาจจะแก่คร่ำคร่าอยู่ในดิน และตอก็ผุพัง แต่เมื่อมันได้กลิ่นอายของน้ำ มันก็สามารถแตกหน่อขึ้นมาใหม่เหมือนต้นอ่อน แต่มนุษย์ตายไปและสิ้นแรง เขาหายใจเฮือกสุดท้ายแล้วก็ไม่เหลืออะไร น้ำในทะเลสาบแห้งไป และแม่น้ำแห้งเหือดไปฉันใด คนเราก็นอนลงและไม่ได้ลุกขึ้นมาอีกฉันนั้น ถึงฟ้าดินสิ้นสลาย มนุษย์ก็จะไม่ฟื้นขึ้นมา หรือถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีก