Himni: Hiri në Historinë TëndeShembull

Dikur isha i humbur

Historia e Newtonit përmblidhet në këtë rresht të vetëm, Dikur isha i humbur, por tani jam gjetur.

Ne mund të gjendemi vetëm nëse e kuptojmë që jemi të humbur; kur e kuptojmë se ekziston një rrugë e drejtë, në të cilën ne nuk jemi. Vetëm atëherë bëhemi të ndërgjegjshëm për nevojën tonë për t’u gjetur.

E vërteta është kjo: pa Jezusin, të gjithë jemi të humbur. Jemi të humbur shpirtërisht, edhe pse fizikisht mund të mos jemi të tillë.

Bibla përshkruan se çfarë do të thotë të jesh i humbur:

“ Ai ju dha jetë edhe juve, që ishit të vdekur në faje dhe në mëkate, në të cilat keni ecur dikur, sipas ecjës së kësaj bote, sipas prijësit të pushtetit të erës, sipas frymës që vepron tani në bijtë e mosbindjes

” (Efesianëve 2:1-2).

Kur jemi të humbur, jetojmë në mëkat—veprimet e gabuara që shkelin ligjin e përsosur të Perëndisë. Nuk e njohim dallimin midis mëkatit dhe drejtësisë. Nuk e ndjekim Jezusin, por “rrugët e kësaj bote.” Rruga e botës premton jetë, por të çon vetëm në shkatërrim dhe, në fund, në vdekje.

Askush që është i humbur nuk mund të ketë njëkohësisht banesë. Kur jemi të humbur shpirtërisht, nuk jetojmë në një banesë me Jezusin.Jezusi premton “Nëse ndokush më do, do ta zbatojë fjalën time; edhe Ati im do ta dojë dhe ne do të vijmë tek ai dhe do të bëjmë banesën tek ai. (Gjoni 14:23).

Lajmi i mirë është që ekziston një mënyrë për t’u gjetur. Nuk kemi pse të jetojmë përgjithmonë jashtë banesës së Perëndisë. Dera nuk është e mbyllur. Por ne mund të gjendemi vetëm nëse dikush tjetër vjen dhe na gjen.

Prandaj erdhi Jezusi. Në Luka 19:10, Ai thotë: “ Biri i njeriut ka ardhur për të kërkuar për atë që kishte humbur”.

Jezusi kërkon dhe shpëton ata që janë të humbur, duke udhëhequr secilin person drejt shtëpisë së Tij. Kështu që, bashkë me John Newtonin, mund të këndojmë, Dikur isha i humbur, por tani jam gjetur.