Oswald Chambers: Paqja - Jeta në FrymëShembull

Burimi i paqes është Perëndia, jo unë; nuk është kurrë paqja ime, por gjithmonë e Tij, dhe nëse një herë Ai tërhiqet, ajo nuk është më atje. Nëse lejoj ndonjë gjë që të fshehë fytyrën, pamjen, kujtesën, konsideratën e Zotit tonë Jezus nga unë, atëherë unë jam i shqetësuar ose kam një siguri të rreme.

Perëndi, në ndërgjegjen time këtë mëngjes një grumbull gjërash të vogla më vijnë dhe unë i sjell drejt te prania jote. Në diturinë tënde thuaj: "Pusho dhe fashitu!" dhe le të rrëfejë jeta im e rregullt bukurinë e paqes tënde.

Pyetje reflektimi: Çfarë ndodh kur përpiqem të prodhoj paqen nga brenda? Çfarë lejoj të ketë ndërmjet meje dhe Perëndisë? Nga çfarë ndjenje sigurie të rreme duhet të mbrohem? Çfarë gjërash të vogla grumbullohen në jetën time dhe e prishin bukurinë e paqes së Perëndisë?

Citimet janë marrë nga “Disiplina e krishterë dhe trokitja në dreën e Perëndisë” © Botuesit e Shtëpisë së Zbulimit