Matthew Lefi 27
27
1-2Pan ddaeth y bore, yr holl archoffeiriaid a henuriaid y bobl, wedi ymgynghori yn erbyn Iesu, pa fodd y perent ei farwolaeth ef, á’i dygasant yn rwym at Bontius Pilat, y rhaglaw, i’r hwn y traddodasant ef.
3-10Yna Iuwdas, yr hwn á’i bradychasai ef, wedi canfod ei fod wedi ei gollfarnu, a edifarâodd; a chan ddychwelyd y deg sicl àr ugain i’r archoffeiriaid a’r henuriaid, á ddywedodd, pechais, drwy fradychu y gwirion. Hwythau á atebasant, Beth yw hyny i ni? Edrych di at hyny. Gwedi hyny, efe á daflodd yr arian i lawr yn y deml, ac á aeth ymaith ac á ymdagodd. Yr archoffeiriaid wedi cymeryd yr arian, á ddywedasant, Nid yw gyfreithlawn eu dodi yn y drysorfa gysegredig, am mai gwerth gwaed ydynt. Ond, wedi ymgynghori, hwy á brynasant â hwynt faes y crochenydd, i fod yn gladdfa i ddyeithraid; am ba achos gelwir y maes hwnw, hyd heddyw, Maes y Gwaed. Yna y gwireddwyd gair Ieremia y Proffwyd, “Y deg sicl àr ugain, y gwerth i’r hwn y prisiwyd ef, á gymerais, megys y gosododd yr Arglwydd i mi, gàn feibion Israel, y rhai á’u rhoddasant am faes y crochenydd.”
11-14Ac Iesu á ymddangosodd o flaen y rhaglaw, yr hwn á’i holodd ef, gàn ddywedyd, Tydi yw Brenin yr Iuddewon? Yntau á atebodd, Yr wyt yn dywedyd yn iawn. Ond pan y cyhuddid ef gàn yr archoffeiriaid a’r henuriaid, nid atebodd efe ddim. Yna Pilat á ddywedodd wrtho, Onid wyt ti yn clywed o ba faint o droseddau y maent yn dy gyhuddo di? Ond nid atebodd efe un gair, yr hyn á berodd i’r rhaglaw sỳnu yn ddirfawr.
15-26Ac yr oedd y rhaglaw yn arfer rhyddâu, àr yr ŵyl, ryw un o’r carcharorion, à ofynai y lliaws. Ac yr oedd ganddynt y pryd hwnw garcharor hynod â’i enw Barabbas. Am hyny, gwedi iddynt ymgynnull yn nghyd, Pilat á ddywedodd wrthynt, Pwy á fýnwch i mi ei ryddâu i chwi? Barabbas, ynte Iesu, yr hwn á elwir Messia? (Oblegid efe á ganfyddai mai drwy genfigen y traddodasent ef; hefyd, tra yr ydoedd efe yn eistedd àr y frawdfainc, ei wraig á ddanfonodd ato y gènadwri hon, Na fydded i ti à wnelych â’r gwirion hwnw; oblegid mi á ddyoddefais lawer, heddyw, mewn breuddwyd o’i achos ef.) Ond yr archoffeiriaid a’r henuriaid á gymhellasant y lliaws i ofyn Barabbas, a pheru i Iesu gael ei ddienyddu. Am hyny, pan ofynodd y rhaglaw, pa un o’r ddau á ryddâai efe, hwy á atebasant oll, Barabbas. Pilat á atebodd, Pa beth ynte á wnaf i Iesu, yr hwn á alwant Messia? Hwythau á atebasat oll, Croeshoelier ef. Dywedodd y rhaglaw, Paham? Pa ddrwg á wnaeth efe? Ond hwy á waeddasant yn uwch, gàn ddywedyd, Croeshoelier ef. Pilat, pan ganfu nad oedd dim yn tycio, ond eu bod yn myned yn fwy terfysglyd, á gymerodd ddwfr, ac á olchodd ei ddwylaw gèr gwydd y lliaws, gàn ddywedyd, Dieuog wyf fi oddwrth waed y gwirion hwn. Edrychwch chwi at hyny. A’r holl bobl gàn ateb, á ddywedasant, Bydded ei waed ef arnom ni, ac àr ein plant. Yna y rhyddâodd efe Farabbas iddynt, a gwedi peru i Iesu gael ei fflangellu, efe á’i traddododd ef iddynt iddei groeshoelio.
27-31Ar ol hyn milwyr y rhaglaw á gymerasant Iesu i’r dadleudy, lle y casglasant o’i amgylch ef yr holl fyddin. A gwedi ei ddyosg ef, hwy á’i gwisgasant â mantell ruddgoch, ac a’i coronasant â phlethdorch o ddrain, ac á roddasant wialen yn ei law ddëau ef, a chàn benlinio o’i flaen mewn gwawd, á lefasant, Hanbych well, Frenin yr Iuddewon! A gwedi iddynt boeri arno, hwy á gymerasant y wialen, ac á’i tarawsant â hi àr ei ben. Wedi iddynt ei watwar ef, hwy á’i dyosgasant eilwaith, a gwedi rhoddi ei ddillad ei hun am dano, hwy á’i dygasant ymaith iddei groeshoelio.
32-38Fel yr oeddynt yn myned allan o’r ddinas, cyfarfuant ag un Simon, Cyreniad, yr hwn á gymhellasant i gario y groes; a phan ddaethant i le à elwid Golgotha, yr hyn sydd yn arwyddo Penglogfa, hwy á roddasant iddo iddei yfed, winegr wedi ei gymysgu â wermod, yr hwn, wedi iddo brofi, ni fỳnai yfed. Wedi iddynt ei hoelio ef wrth y groes, hwy á rànasant ei ddillad wrth goelbren. A gwedi eistedd i lawr yno, hwy á’i gwarchodasant ef. Ac uwch ei ben y dodasant y #27:32 Arysgrifen; inscription.graifft hon, i ddynodi yr achos o’i farwolaeth; Hwn yw Iesu Brenin yr Iuddewon. Dau ysbeiliwr hefyd á groeshoeliwyd gydag ef, un àr ei law ddëau, a’r llall àr ei aswy.
39-44Yn y cyfamser, y rhai à elent heibio á’i cablent ef, gàn ysgwyd eu penau, a dywedyd, Tydi, yr hwn á ellit ddinystrio y deml, a’i hailadeiladu mewn tridiau; os Mab Duw wyt ti, disgyn oddar y groes. Yr archoffeiriaid hefyd, gyda ’r ysgrifenyddion a’r henuriaid, gàn ei watwar, á ddywedasant, Efe á waredodd ereill, a all efe mo ’i waredu ei hun? Os Brenin Israel yw efe, disgyned yn awr oddar y groes, a ni á’i credwn ef. Efe á ymddiriedodd yn Nuw. Gwareded Duw ef yn awr, os yw yn ymhoffi ynddo; canys efe á’i galwai ei hun yn Fab Duw. Yr ysbeilwyr hefyd, ei gyd‐ddyoddefwyr, á edliwiasant iddo yr un modd.
45-50Ac o’r chwechfed hyd y nawfed awr, bu tywyllwch dros yr holl dir. Yn nghylch y nawfed awr, Iesu á lefodd â llef uchel, gàn ddywedyd, Eli, Eli, lama sabacthani? hyny yw, Fy Nuw, fy Nuw, paham ym gadewaist? Rhai o’r sawl à safent gerllaw, gwedi clywed hyn, á ddywedasant, Y mae efe yn galw àr Elias. Un o honynt yn ebrwydd á redodd, á ddyg ysbwng, ac á’i mwydodd mewn gwinegr, a gwedi ei rwymo wrth gorsen, á’i rhoddes iddo iddei yfed. Y lleill á ddywedasant, Paid, ni á gawn weled a ddaw Elias iddei waredu ef. Iesu, gwedi llefain drachefn â llef uchel, á roddodd i fyny ei ysbryd.
51-54Ac, wele, llen y deml á rwygwyd yn ddwy oddifyny hyd i waered, y ddaiar á grynodd, a’r creigiau á holltwyd. Beddau hefyd á ymagorasant; a gwedi ei adgyfodiad ef, cyrff llawer o seintiau à hunasent á gyfodwyd, á ddaethant allan o’r beddau, á aethant i’r ddinas santaidd, ac á welwyd gàn lawer. A’r canwriad, a’r rhai gydag ef oeddynt yn gwarchawd Iesu, gwedi canfod y ddaiargryn, a’r hyn à gymerasai le, á ddychrynwyd yn ddirfawr, ac á ddywedasant, Yn wir yr oedd hwn yn fab i Dduw.
55-56Yr oedd yno lawer o wragedd hefyd yn edrych o bell, y rhai á ddylynasent Iesu o Alilea, gàn weini iddo ef. Yn eu plith yr oedd Mair y Fagdalëad, a Mair mam Iago, a Ioses, a mam meibion Zebedëus.
DOSBARTH XVI.
Yr Adgyfodiad.
57-61Yn yr hwyr Arimathëad cyfoethog à elwid Ioseph, yr hwn oedd ei hun yn ddysgybl i Iesu, á aeth at Bilat ac á ofynodd gorff Iesu. Pilat wedi gorchymyn ei roddi i Ioseph; efe á gymerodd y corff, á’i hamdôdd mewn llian glan, ac a’i gosododd yn ei domawd ei hun, yr hwn oedd efe newydd beru ei naddu yn y graig; a gwedi treiglo maen mawr at y drws, efe á aeth ymaith. A Mair y Fagdalëad, a’r Fair arall oeddynt yno, yn eistedd gyferbyn â’r beddrawd.
62-66Tranoeth, sef y dydd àr ol y darparwyl, yr archoffeiriaid a’r Phariseaid á aethant yn un llu at Bilat, ac á ddywedasant. Fy arglwydd, yr ydym yn cofio i’r twyllwr hwn, pan yn fyw, ddywedyd, O fewn tridiau ym cyfodir. Gorchymyn, gàn hyny, fod i’r beddrawd gael ei ddiogelu hyd y trydydd dydd, rhag dyfod o’i ddysgyblion ef a’i ladrata, a dywedyd wrth y bobl, Efe á gyfodwyd oddwrth y meirw; o herwydd byddai y twyll diweddaf hwn yn waeth na’r cyntaf. Pilat á atebodd, Y mae genych warchodlu; gwnewch y beddrawd mòr ddiogel ag y medroch. Yn ganlynol, hwy á aethant ac á’i gwnaethant yn ddiogel, gàn selio y maen, a gosod gwarchodwyr.
Currently Selected:
Matthew Lefi 27: CJW
Označeno
Deli
Kopiraj
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Yr Oraclau Bywiol gan John Williams 1842. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.