Jana 10

Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Bramą Bożego Królestwa

(Mt 7,13‐27; Łk 13,24)

1 I jeszcze jednego uważnie posłuchajcie, gdyż to, co powiem, ma wielkie znaczenie # Zgodnie z J 9,41 Jezus kieruje te słowa do faryzeuszy. . Kto wchodzi do owczarni # „Owczarnia” – symboliczne określenie społeczności Bożego ludu. W wersecie 16 Jezus rozwija tę przenośnię, pokazując, że celem Jego misji jest nie tylko odkupienie ludu Izraela (pierwotne odniesienie słowa „owczarnia”), ale także tych spoza Izraela, którzy w Nim złożą swoje zaufanie. W przyszłości te dwie grupy będą w Chrystusie stanowić jeden Lud Boży (jedną owczarnię) – por. Ef 2,11‐21; Ga 3,28; Ga 5,6. Pamiętajmy, że słowa te Jezus skierował do żydowskich znawców Biblii. w inny sposób niż przez bramę#W wersecie 9 tego rozdziału Jezus stwierdził, że jest Bramą owczarni. Z tego wynika, że każdy duchowy doradca czy nauczyciel Biblii, który nie głosi Jezusa lub głosi nieprawdziwego Jezusa (tzn. postać o tym samym imieniu, ale o innym charakterze niż Chrystus przedstawiony w Bożym Słowie), jest grabieżcą. Podobne myśli formułował Jezus w Mt 7,15; Mt 24,11; Mt 24,24; Mk 13,22. Przed wilkami w owczej skórze żerującymi na stadzie (na ludzie Bożym) ostrzegali także Apostołowie Chrystusa – np. Paweł w Dz 20,28‐30; Piotr w 1 P 5,2‐3 czy Jan w 1 J 4,1., jest złodziejem i grabieżcą. 2#Dz 20,28Prawdziwy pasterz zawsze wchodzi przez bramę#W zestawieniu z wersetem 7 mamy tu przedstawiony podstawowy test wiarygodności do wstępnej oceny każdego duszpasterza. Rozbudowany zestaw siedmiu testów do weryfikacji wiarygodności nauczycieli został podany przez Apostoła Jana w jego Pierwszym liście. Swoje testy podali także: Apostoł Piotr (w Dz 4,12) oraz Apostoł Paweł (w Ga 1,8‐9). Każdy nauczyciel/duszpasterz, który naucza czegoś innego lub czegoś obok tego, że Jezus Chrystus jest jedyną Bramą do Bożego Królestwa i że tylko On sam jest jedyną drogą do Ojca, jest wg Bożego Słowa grabieżcą i złodziejem, który wykrada owce z Bożego stada., 3#J 21,16 a takiemu odźwierny nie waha się jej otworzyć. On woła swe owce po imieniu, a one – wsłuchując się w jego głos – idą za nim#Rozpoznawanie głosu pasterza to podstawowa zdolność owiec, z której korzystają pasterze w celu rozdzielenia przemieszanych stad. Nawołują je głośno, a owce same się grupują wokół swych pasterzy.. 4#Ps 80,2; J 10,27Kiedy już zgromadzi swoje stado, wyrusza na jego czele. Owce podążają za nim, gdyż znają jego głos. 5#J 10,27Za obcym nie pójdą – raczej uciekną od takiego – ponieważ wyczuwają, że jest to obcy głos.

6 # J 16,25 Faryzeusze jednak nadal nie zrozumieli przesłania użytej przez Niego przenośni. 7#Ps 118,20; Mt 7,13.14; J 14,6Dlatego nauczał dalej:

— Skoro nie zrozumieliście tego, co powiedziałem, wyjaśnię to wam. Słuchajcie jednak uważnie, gdyż to, co powiem, ma wielkie znaczenie. To JA JESTEM Bramą dla owiec # Aby lepiej zrozumieć przenośnię użytą przez Jezusa, trzeba wiedzieć, że w tamtych czasach na Bliskim Wschodzie występowały dwa typy zagród dla owiec (owczarni). Jedne były duże, zbiorcze, z zamykanymi bramami i odźwiernymi, gdzie wiele stad było zaganianych przez różnych pasterzy i owce, siłą rzeczy, mieszały się ze sobą. Pasterze, zostawiając stada w takich zagrodach, mogli udać się na spoczynek czy potrzebne im zakupy. Inne, mniejsze zagrody były terenem ogrodzonym kamiennym lub krzewiastym ogrodzeniem. W ogrodzeniu tym znajdowało się tylko jedno wejście/wyjście. Nie było tam zamykanych odrzwi. Pasterz po zagonieniu stada do takiej zagrody sam kładł się w przejściu i to on stanowił jej zamknięcie (bramę). . 8#Jr 23,1‐2; Ez 34,2‐3Wszyscy, którzy głoszą coś innego, są złodziejami i grabieżcami, ci zaś, którzy są prawdziwie mymi owcami, tamtych nie słuchają! 9#Ps 118,20; J 3,17J 14,6JA JESTEM Bramą Bożego Królestwa, do którego można wejść tylko przeze mnie! Kto wchodzi tam przeze mnie, będzie uratowany i znajdzie obfitość pokarmu#Por. J 6,22‐58.. 10#J 5,40; Dz 20,29; 2 P 2,1Złodziej zaś przychodzi nie po to, by nakarmić owce, lecz aby je wykraść#Gr. klepto – chodzi zarówno o kradzież (uprowadzenie) owcy, jak i rabunek tego, co ona ma (np. wełny, mleka).i zabić#Określenie duchowego zniszczenia, duchowej śmierci na wieki, do której doprowadza szatan przez podporządkowanie sobie ludzkich dusz.– zgubić je na wieki! Ja natomiast przyszedłem po to, aby wszystkim owcom należącym do mego stada dać odwieczne i nieskończone Życie#Jezus użył tu słowa Dzoe, które tłumaczy się jako „Życie”, tzn. odwieczną i nieskończoną rzeczywistość istnienia Boga. Wielu głosicieli popularyzowanej obecnie „ewangelii sukcesu” często (bardziej lub mniej intencjonalnie) myli to słowo z określeniem doczesnego, fizycznego i zmysłowego życia (gr. bios), twierdząc, że Bóg chce, by nasze materialne życie było pełne luksusu, zdrowia i zasobności. Taka interpretacja jest wielką herezją, która coraz bardziej przenika do nauczania w wielu wspólnotach i kościołach na wszystkich kontynentach.w Królestwie Boga i aby to Życie miały w całej duchowej obfitości!

Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Dobrym Pasterzem

11 # Ez 34,1.11‐16.23; Łk 15,4‐7; Hbr 13,20; 1 P 2,25; 1 J 3,16 JA JESTEM Dobrym Pasterzem # Przeciętnemu Żydowi słowo „pasterz” kojarzyło się nie tylko z kimś wypasającym owce na pastwiskach, ale także z tytułem, którym posługiwali się przywódcy i królowie Izraela. Przede wszystkim jednak w ten sposób tytułowano samego Boga, jak np. w Rdz 49,24; Ps 23,1; Ps 28,9; Ps 80,2. , czyli takim, który jest gotów oddać swe życie # Gr. psyche – słowo to w NT oznacza świadomość i wolę życia. Tu występuje w znaczeniu zbliżonym do bios (doczesnego, fizycznego życia). Inni, upraszczając, tłumaczą psyche jako „życie”, przez co wprowadzają niejednoznaczność, mieszają bowiem to pojęcie z Dzoe. Nie oddaje to jednak zasadniczej myśli tego fragmentu (por. także 1 J 3,16). za owce. 12Najemni pracownicy – niebędący prawdziwymi pasterzami#Por. Mt 7,15; Mt 24,11; Mt 24,24; Mk 13,22; Dz 20,28–30; 1 P 5,2‐3; 1 J 4,1.– doglądają owiec jedynie dla pieniędzy#Por. 1 Tm 3,8; 1 Tm 6,5; Tt 1,7; 1 P 5,2.. Gdy widzą zbliżającego się wilka, porzucają powierzone im owce i w strachu uciekają, ratując samych siebie#Por. Za 11,17.. Wilk zaś, gdy już wpadnie w stado, porywa którąś z owiec, a pozostałe rozprasza. 13Niestety ci, którym nie zależy na dobru owiec, zupełnie się tym nie przejmują. 14#2 Tm 2,19Ale JA JESTEM Dobrym Pasterzem! Znam moje owce, a one również znają mnie. 15#Mt 11,25‐27; J 15,9Znam je tak dobrze, jak Ojciec zna mnie, a ja Ojca#W języku Biblii „znać” lub „poznać” kogoś znaczy mieć z tą osobą bliską i głęboką relację (porównywalną wręcz z intymną relacją bliskości przewidzianą dla małżeństwa). Nie można kogoś prawdziwie „znać”, jeśli nie ma się z nim zażyłej relacji. W koine (tzn. w greckim dialekcie, w którym spisano NT) jest to oddane słowami ginomai i ginosko, których etymologia wywodzi się od „poczęcia”, „powołania do istnienia”.. Jestem gotów oddać życie#Gr. psyche.za moje stado! 16#J 11,52; J 18,37; Ef 2,14‐18; Ef 4,4‐5; 1 P 2,25Do mnie należy wiele owiec, nie tylko w jednej owczarni#„Owczarnia” – tu przenośne określenie narodu. Jezus wskazuje, że ma swoje owce także poza narodem Izraela., lecz także w innych. Tamte również poprowadzę, a one pójdą za mym głosem. I zbiorę je wszystkie razem, by w końcu nastała jedna Owczarnia i jeden Pasterz#Ten werset jest eschatologiczną zapowiedzią połączenia wszystkich wierzących w jeden Lud Boży – tych, którzy wywodzą się z Izraela, jak i tych wywodzących się z innych narodów. Kontekst wypowiedzi z wersetów 9‐10 wskazuje, że najpewniej dokona się to już po Sądzie Ostatecznym..

17 # J 3,35; J 8,29; Flp 2,8‐9; Hbr 5,8 Z powodu tego, że Ojciec mnie miłuje, nie waham się dobrowolnie zrezygnować z tego życia # Dosł. „położyć duszę” (gr. psyche). Zgodnie z Rdz 2,7 w myśleniu semickim pojęcie duszy było identyfikowane z esencją biologicznego życia (gr. bios). Więcej w Komentarzu NPD → Dusza. , by zatrzymać wieczne # Myśl tę Jezus uogólni w J 12,25, gdzie również wskaże na relacje pomiędzy postawą duszy człowieka (gr. psyche) a odwiecznym Bożym Życiem (gr. Dzoe). . 18#J 5,26; J 19,11Nikt nie odbiera mi doczesnego życia. Ja sam godzę się na to, z głębi swego serca! Mam siłę, by to uczynić, jak również moc, by na nowo je odzyskać. Takie zadanie#Inni tłumaczą: „przykazanie” (gr. entole). Słowo to może jednak oznaczać również „zadanie”, do którego realizacji ma się stosowne umocowanie i wyposażenie. Obok zadania odkupienia ludzkości, które Jezus dobrowolnie wziął na siebie, przyjął także zadanie pokazania ludziom w praktyce życia, czego Ojciec od nich oczekuje (por. Flp 2,7).otrzymałem od Ojca.

19 # J 3,11J 7,43; J 9,16 Te słowa znów spowodowały rozłam w elitach religijnych. 20#Mk 3,21; J 7,20; J 8,48Część z nich mówiła:

— Został opętany przez demona i zupełnie stracił rozum! Po co go jeszcze słuchacie?

21 # J 3,2; J 9,30‐33 Lecz inni oponowali:

— Takie słowa nie mogą pochodzić od kogoś, kto jest pod wpływem demona! A poza tym, czy demon byłby zdolny otworzyć oczy ślepemu?

Oświadczenie Jezusa: Ja i Ojciec jesteśmy jednością

22Kolejne wydarzenia miały miejsce zimą#W tamtym klimacie oznacza to nieco niższą temperaturę (średnio 6‐14 st. C). Często w tym okresie występują deszcze. Śnieg zdarza się również, ale znacznie rzadziej., w czasie gdy w Jerozolimie obchodzono święto upamiętniające oczyszczenie świątyni#Święto to nazywa się Chanuka (Święto Świateł). Obchodzi się je przez 8 dni, począwszy od 25. dnia miesiąca kislew (przełom naszego listopada i grudnia). Obchodzone jest dla upamiętnienia wydarzenia mającego miejsce w czasie powstania Machabeuszy, którzy po odbiciu Jerozolimy z rąk Seleucydów w 164 r. p.n.e. postanowili oczyścić świątynię po profanacji, jakiej dopuścił się w niej władca Syrii Antioch IV Epifanes. Więcej informacji historycznych można znaleźć w księgach deuterokanonicznych: 1 Mch 4,36‐59; 2 Mch 1,18; 2 Mch 10,1‐8. Częścią rytuału oczyszczenia miało być nieustanne (trwające 8 dni) palenie się lamp w świątyni. Jednak Machabeusze mieli niewielką ilość rytualnie czystej oliwy przeznaczonej do tych lamp. Mogło jej wystarczyć zaledwie na 1 dzień. Mimo to lampy paliły się całe 8 dni, co Żydzi odczytali jako Boże potwierdzenie i Boży współudział w oczyszczeniu świątyni.. 23#Dz 5,12Jezus, przechadzając się po jej terenie, zatrzymał się w krużganku Salomona#Krużganek Salomona zamykał dziedziniec pogan od wschodu. Po zmartwychwstaniu Chrystusa tam właśnie zbierali się Apostołowie i inni wierzący (por. Dz 5,12).. 24#Łk 22,67; J 8,25Tam otoczyli Go przedstawiciele elit religijnych, którzy z naciskiem pytali:

— Jak długo jeszcze będziesz trzymał nas w niepewności? Jeśli jesteś Mesjaszem, powiedz nam to otwarcie!

25 # J 4,26; J 5,36; J 9,37; J 10,38; J 14,11 Wtedy Jezus rzekł:

— Już wam mówiłem, a wy ciągle mi nie wierzycie. Gdybyście chcieli uczciwie przyjrzeć się dziełom Ojca, których dokonuję, nie mielibyście żadnych wątpliwości. One bowiem składają świadectwo o mnie! 26#Prz 28,5; J 6,64; J 8,45.47; 1 Kor 2,14Jednak podstawowym powodem tego, że mi nie ufacie, jest to, że nie należycie do grona moich owiec. 27#J 8,47; J 10,3‐4.14Moje owce bowiem wsłuchują się w mój głos i lgną do mnie#Dosł. „ja znam je”. Gr. ginosko (znać) w języku biblijnym oznacza bycie z kimś w bliskiej, zażyłej relacji.. One podążają za mną, 28#J 6,37.39; J 10,10; J 18,9; Rz 8,33‐39ja zaś prowadzę#Gr. didomi – czasownik ten został tu użyty w czasie teraźniejszym niedokonanym.je do odwiecznego i nieskończonego Życia#Gr. Dzoe.. Nikt z tych, którzy idą za mną, nie zginie na wieki! Nikt nie zdoła oderwać ich ode mnie#Dosł. „z ręki” (podobnie w następnym wersecie). Ta obietnica (zgodnie z kontekstem) odnosi się do ludzi, którzy TRWAJĄ w Chrystusie (owce, które idą za Pasterzem). To samo mówi Rz 8,38‐39. Obietnica ta nie jest skierowana do osób, które same odchodzą od Chrystusa.. 29#Iz 43,13; Iz 51,16; J 3,35; J 14,28Wszystko bowiem, co Ojciec mi powierzył, należy również do Ojca, a z Jego mocy nikt niczego nie może wyrwać#Jezus, stosując swoistą metaforykę hebrajską, mówi innymi słowami: Nikt nie wyrwie ich z mojej ręki, ponieważ moja ręka jest ręką Ojca, a On jest najpotężniejszy.. 30#J 1,1; J 10,38; J 14,8‐11Zrozumcie w końcu, że ja i Ojciec jesteśmy Jednością#Dosł. „stanowimy jedno”. W tekście oryg. użyty jest liczebnik podstawowy „jeden” w rodzaju nijakim (gr. hen – jedno). Ten sam liczebnik (jeden), tyle że w rodzaju męskim (gr. heis), jest użyty w Septuagincie w Pwt 6,4 (Słuchaj, Izraelu! PAN jest naszym Bogiem. Nasz PAN jest Bogiem jedynym!). Werset Pwt 6,4 wszedł do żydowskiego monoteistycznego wyznania wiary Szema` Izrael! (Słuchaj, Izraelu!). O preegzystencji Jezusa jako Boga Izraela JHWH czytamy także w Flp 2,6.!

31 # J 8,59 Gdy to usłyszeli, rzucili się szukać kamieni. Chcieli bowiem zatłuc Go nimi. 32Lecz Jezus mówił dalej:

— Wiele dobrych dzieł Ojca # Por. Ef 2,10. zobaczyliście we mnie. Za które z nich chcecie mnie kamienować?

33 # Mt 26,63‐66; J 1,1.18; J 5,18; Flp 2,6; Tt 2,13 Wtedy przedstawiciele elit religijnych zaczęli wrzeszczeć:

— Nie chcemy cię karać za dobre czyny, którego się właśnie dopuściłeś! Ty bowiem, choć jesteś człowiekiem, sam siebie stawiasz w pozycji Boga!

34 # Ps 82,6 Wtedy Jezus powiedział:

— Wy ciągle źle rozumiecie przesłanie Bożego Słowa! Wyciągnijcie wnioski z tego, co jest zapisane w waszych Pismach: Przecież wam oznajmiłem, że pośród swego ludu jesteście wyniesieni jak bogowie # Por. Ps 82,6. Kontekst tego psalmu był taki, że Bóg zwracał się do nieprawych książąt i sędziów narodu Izraela (zwierzchników, duchowych przywódców) z ostrym upomnieniem. Karcąc ich, użył określenia „bogowie” (gdyż byli wyniesieni ponad naród niczym bogowie). W tym samym wersecie wyjaśnił od razu, że chociaż zostali nazwani dziećmi Najwyższego, to jednak spotka ich kara, jeśli nie zaczną dbać o sprawiedliwość dla ludzi im podległych. Z podobnym wyrzutem Bóg wystąpił w Iz 1,2‐20 (gdzie również piętnował naród Izraela i podobnie apelował o sprawiedliwość). Jezus dokonał więc tu błyskotliwej egzegezy Psalmu 82 poprzez kontekstualne odniesienie go do współczesnych sobie nieprawych przywódców ludu, chociaż byli to ludzie niezwykle religijni. Nasuwający się wniosek jest prosty: nie chodzi o to, w jakim stanie ktoś zaczyna swe życie z Bogiem, ale o to, w jakim stanie je kończy. Jeśli nawet ktoś przez całe życie mienił się dzieckiem Bożym, w ostatecznym rozliczeniu nie będzie to miało żadnego znaczenia, jeśli nie będzie pełnił woli Boga. Liczy się bowiem nie to, jak ktoś określa sam siebie, ale to, czy pełni wolę Ojca Niebiańskiego, czy i w jaki sposób realizuje zadanie, które Najwyższy przygotował mu do wykonania. Pełnienie woli Ojca ma kluczowe znaczenie w ocenie duchowej sytuacji człowieka. Na to właśnie zwrócił uwagę Jezus w kolejnych wersetach (w. 37‐38). W Ap 3,1 Jezus podjął ten temat w przekazie do kościoła w Sardes. Ponieważ list ten był skierowany do lokalnego kościoła, nie ma żadnej wątpliwości, że jego adresatami byli tzw. wierzący, a nie osoby, które nigdy nie złożyły swej ufności w Chrystusie. Jezus wskazał tam, że możliwa jest sytuacja, iż osoba twierdząca, że jest duchowo żywa, w rzeczywistości jest wewnętrznie martwa. O tym samym również nauczał w swoim kazaniu na wzgórzu w Mt 7,21‐24, które było skierowane głównie do Jego uczniów. . 35#Mt 5,17.18Kiedy Pismo – którego nie można unieważnić – używa słowa „bogowie” do opisania pozycji nieprawych sędziów i zwierzchników, przeciwko którym Najwyższy skierował to przesłanie#Mamy tu klucz do kontekstowego wyjaśnienia duchowego znaczenia Ps 82., 36#Jr 1,5; J 1,1; J 5,17‐20dlaczego tego nie kwestionujecie? Kiedy zaś ja – posłany na ten świat i uświęcony z woli Ojca – oświadczam, że jestem Synem Bożym, zarzucacie mi, że bluźnię! Skąd bierze się w was takie rozdwojenie umysłu? 37Gdybym nie realizował dzieł, które Ojciec mój przygotował, mielibyście podstawę do tego, by mi nie wierzyć! 38#J 2,11; J 14,11; J 17,21Jeśli jednak dokonuję ich, to nawet gdybyście nie potrafili zaufać temu, co mówię, zawierzcie temu, co czynię, i zrozumcie, że Ojciec jest we mnie, a ja w Ojcu!

39 # Łk 4,30; J 8,59 Wtedy znów rzucili się, by Go pojmać. Lecz i tym razem Jezus wymknął się z ich rąk.

40 # Mt 19,1; Mk 10,1; J 1,28 Po tych wydarzeniach Jezus opuścił Jerozolimę i udał się za Jordan w miejsce, gdzie kiedyś Jan zanurzał ludzi w wodę#Zob. J 1,28.. Tam też pozostawał przez pewien czas. 41Wiele osób przychodziło tam do Niego i mówiło:

— Wprawdzie Jan nie dokonał żadnego znaku#Gr. semeion. Słowo to opisuje wyjątkowe wydarzenia (często nadprzyrodzone), które miały służyć potwierdzeniu prawdziwości nauczania Jezusa. Cuda, których On dokonywał, bywają w NT określane słowami: gr. thauma, megaleia, teras, a czasami gr. therapeuo (uleczenie, terapia)., lecz wszystko, co mówił o Tobie, okazało się prawdą#Nie ma tu żadnej wzmianki o tym, że uczniowie zanurzali tych ludzi w wodę („chrzcili ich”). Widzimy natomiast, że osoby przychodzące do Jezusa wyznają wiarę w Niego..

42 # J 2,23; J 7,31; J 8,30; J 11,45; J 12,11.42 Tam też wielu uwierzyło w Jezusa.

Выбрано:

Jana 10: NT NPD

Выделить

Копировать