Jana 9

Szósty znak chwały Jezusa – otworzenie oczu ślepemu od urodzenia

1Gdy innym razem Jezus natknął się na człowieka niewidomego od urodzenia, 2#Wj 20,5; Ez 18,20; Łk 13,2; J 5,14uczniowie zapytali:

— Nauczycielu#Dosł. Rabbi., powiedz nam, czyj grzech jest powodem ślepoty tego człowieka – jego czy jego rodziców?#Widzimy tu, że uczniowie odnieśli się do pewnego poglądu, jaki zakorzenił się w żydowskim myśleniu, że każda choroba, kalectwo czy nieszczęście są karą za grzech konkretnego człowieka lub jego rodziców. Przekonanie to wyrosło z niewłaściwej interpretacji tekstów ST (np. Wj 20,5; Wj 34,7; Lb 14,18; Ps 109,14 czy Iz 65,6‐7). Po raz kolejny Jezus musiał prostować fałszywe ludzkie przekonania. Ludzie przed Bogiem odpowiadają tylko za swoje serce i własne postępowanie (por. Rz 14,12)..

3 # J 11,4 Jezus tak im to wyjaśnił:

— Ta ślepota nie wynika ani z jego grzechu, ani z grzechu jego rodziców # Jezus zdecydowanie obala wspomniany wcześniej pogląd żydowski. Niestety, w czasach nam współczesnych wielu głosicieli „ewangelii zdrowia, sukcesu i dobrobytu” powraca do tych samych żydowskich przesądów. . Takie ułomności zdarzają się w tym świecie. Skorzystajmy lepiej z okazji, by na jego przykładzie ujawniła się chwała Bożego dzieła zbawienia. 4#J 4,34; J 5,17.20; J 11,9‐10; J 12,35‐36Dopóki jest na to czas#Dosł. „póki jest dzień”., czyńmy wszystko, co zaplanował#Boży plan zbawienia w formie skondensowanej został opisany w Ef 1‐2.Ten, który mnie posłał. Kiedy bowiem kogoś już ogarnie mrok śmierci#W oryginale Jezus użył słowa „noc” w sensie przenośnym – jako symbolu fizycznej śmierci., nic więcej w jego sprawie nie będzie można uczynić#Dosł. „uczynić czegokolwiek”. Wszelkie decyzje, które skutkują wieczną Śmiercią lub udziałem w wiecznym Bożym Życiu, zapadają podczas ziemskiego życia człowieka. Po śmierci fizycznej nie ma już możliwości zmiany statusu wiecznego przeznaczenia. Żadne pośmiertne obrzędy nie są w stanie zmienić duchowej sytuacji zmarłego. W wieczności osobę tę czeka to, co wynika z Bożego planu. Jeśli ktoś odszedł, trwając w osobistej relacji z Chrystusem, otrzyma dział w Królestwie Bożym. Jeśli zaś ktoś odszedł z tego świata, nie mając trwałego związku z Chrystusem, czeka go wieczne potępienie. Dlatego tak ważne TU i TERAZ jest głoszenie Dobrej Wiadomości o ratunku, który jest W CHRYSTUSIE.. 5#Iz 49,6; J 1,4‐5.9; J 8,12; J 12,35.46Z tego właśnie względu przyszedłem na ten świat, aby tutaj stać się Światłością#Por. J 1,9. Misję bycia światłością dla świata Jezus przekazał później swoim uczniom (por. Mt 5,14).dla wszystkich, którzy tkwią w duchowej ciemności!

6 # Mk 8,23 Po tych słowach Jezus splunął na ziemię. Zmieszał z nią ślinę i uczynił maź, którą pokrył oczy niewidomego. 7Następnie rzekł:

— Teraz idź do sadzawki Siloam i obmyj się w niej # Jezus postąpił tu odmiennie niż zwykle. Nie dokonał cudu, lecz postąpił jak typowy lekarz tamtej epoki. Tacyt (w swych Dziejach) oraz Pliniusz Młodszy opisują sposoby używania śliny przez ówczesnych lekarzy jako środka medycznego na różne schorzenia, w tym także na zaćmę. Czy środki te były skuteczne? O tym już owi historycy nie wspominają. Współczesna medycyna pokazuje jednak, że śliną nie można uzdrowić oczu człowieka ślepego od urodzenia. Tak więc coś zupełnie innego zdecydowało o uzdrowieniu tego ślepca. Chodziło o jego posłuszeństwo Słowu Chrystusa. To właśnie z powodu swego bezdyskusyjnego posłuszeństwa poleceniu PANA doświadczył on najpierw cudu otworzenia oczu fizycznych, a później duchowych. !

A trzeba wiedzieć, że nazwę tej sadzawki tłumaczy się jako „Posłany”#Sadzawka ta znajdowała się w Jerozolimie, na południe od świątyni. Jej zabudowa była arcydziełem sztuki inżynierskiej. Woda do sadzawki była dostarczana podziemnym tunelem wykonanym za czasów króla Ezechiasza (por. 2 Krl 20,20; 2 Krn 32,30; Iz 22,9‐11). W kontekście wypowiedzi Jezusa nazwa tej sadzawki nabiera wymiaru symbolicznego. Odnosi się bowiem do misji Wielkiego Posłannictwa zleconej uczniom przez PANA w Mt 28,19‐20..

Niewidomy poszedł tam, obmył się i wrócił, widząc, 8zaś ci, którzy znali go jako żebraka, dziwili się:

— Czyż nie jest to ten, który siadywał tutaj razem z nami i żebrał?

9Jedni twierdzili, że to on, lecz inni zaprzeczali:

— Nie, nie! To pewnie ktoś podobny do tamtego.

On sam jednak zapewniał:

— Przecież to ja!

10Gdy później ludzie spytali go:

— Jak to się stało, że zacząłeś widzieć?

11On odparł:

— Pewien człowiek zwany Jezusem przygotował maź i pokrył nią moje oczy. Następnie rzekł: „Idź do sadzawki Siloam i obmyj się w niej”

12Wówczas zapytali go:

— Gdzie On teraz jest?

— Nie wiem — odpowiedział uzdrowiony.

13Zaprowadzili go więc do faryzeuszy. 14#Mt 12,10; Łk 13,10.14; Łk 14,1; J 5,9A tego dnia, gdy Jezus przygotował ową maź i otworzył oczy człowieka, był szabat. 15Faryzeusze zaczęli od nowa wypytywać uzdrowionego, jak to się stało, że przejrzał. A ten znów powiedział:

— Jezus nałożył na moje oczy maź, a kiedy się obmyłem, przejrzałem.

16 # J 3,2; J 7,43; J 9,31.33 Wtedy niektórzy z faryzeuszy zawyrokowali:

— Ten Jezus nie jest od Boga, gdyż nie zachowuje szabatu!

Inni jednak, oponując, mówili:

— Ale jak grzeszny człowiek mógłby dokonać takiego cudu?

I powstał między nimi rozłam. 17#Mt 16,14; Mt 21,11; J 4,19Na nowo więc zaczęli wypytywać uzdrowionego:

— A ty... co ty sądzisz o człowieku, który otworzył ci oczy?

Ten zaś odparł:

— Definitywnie jest prorokiem!

18Jednak przywódcy religijni, nie chcąc dać wiary temu, że przesłuchiwany był niewidomy, a przejrzał, wezwali jego rodziców 19i spytali:

— Czy ten człowiek jest waszym synem, który, jak twierdzicie, urodził się ślepy? Jeśli tak, jak to możliwe, że teraz widzi?

20Jego rodzice tak odparli:

— Tego, że jest naszym synem i że urodził się ślepy, jesteśmy absolutnie pewni! 21Jednak zupełnie nie wiemy, jak to się stało, że teraz widzi. Nawet nie wiemy, kto otworzył mu oczy. O sprawy te pytajcie jego samego. Jest przecież dorosły, niech więc mówi sam za siebie!

22 # Łk 6,22; J 7,13; J 12,42; J 16,2; J 19,38 Sposób, w jaki odpowiadali jego rodzice, wynikał z obawy przed przywódcami i starszyzną, którzy już wcześniej ogłosili publicznie, że każdy, kto uzna Jezusa za Mesjasza, zostanie wykluczony ze społeczności#Dosł. „z synagogi”. Strach przed takim wykluczeniem (ostracyzmem społecznym i religijnym) towarzyszył nie tylko prostym ludziom, ale także faryzeuszom, którzy uwierzyli w Jezusa (por. J 12,42). Jezus konsekwentnie zapowiadał, że takie doświadczenia będą spotykać Jego uczniów (por. J 16,2). Groza tego typu wykluczenia była tym większa, że na wykluczaną osobę nakładano klątwę (hebr. cherem, łac. excommunicatio), która – w rozumieniu społecznym – była również wykluczeniem ze społeczności z Bogiem. Jezus jednak nie przejmował się ludzkimi klątwami. On przyszedł uzdrowić każdego człowieka i każdemu otworzyć oczy na Boga i Jego Prawdę; przyszedł po to, by każdego doprowadzić do prawdziwej, osobistej relacji przyjaźni z Bogiem.. 23Dlatego powiedzieli, że ich syn jest dorosły i sam powinien odpowiadać na pytania.

24 # Joz 7,19 W tej sytuacji przywódcy religijni ponownie przywołali niewidomego, który przejrzał, i zaczęli wywierać na niego nacisk, mówiąc:

— Oddaj chwałę Bogu#W tamtych czasach taką formułą zobowiązywano ludzi do złożenia przysięgi prawdomówności., tak jak my to czynimy – a my wiemy, że człowiek, który cię uzdrowił, jest grzesznikiem!

25Ten zaś tak im odparł:

— Czy jest, czy nie jest grzesznikiem, tego nie wiem, ale jedno wiem z całą pewnością: byłem ślepy, a teraz widzę!

26Zapytali więc:

— Co on konkretnie zrobił? Jak otworzył ci oczy?

27Na co on powiedział:

— Przecież już wam to mówiłem! Czyżbyście mnie nie słuchali? Dlaczego chcecie jeszcze raz o tym usłyszeć? Czy i wy chcecie zostać Jego uczniami?

28 # J 5,45 Wtedy go zrugali i rzekli:

— Sam możesz być jego uczniem! My jesteśmy uczniami Mojżesza! 29#J 8,14My wiemy, że Bóg rozmawiał z Mojżeszem, a o tym... nawet nie wiemy, skąd pochodzi!

30Na to uzdrowiony rzekł:

— Hm, zadziwiające jest to, że wy nie wiecie, skąd jest, a przecież dokonał niebywałego cudu, otwierając mi oczy! 31#Hi 27,8‐9; Ps 34,15‐18; Ps 145,18‐19; Prz 15,29; Mi 3,4Poza tym powszechnie wiadomo, że Bóg nie wysłuchuje grzeszników, lecz tylko tych, którzy trwają w Jego bojaźni i pełnią Jego wolę! 32Od wieków zaś nie słyszano, by ktokolwiek otworzył oczy niewidomemu od urodzenia. 33#J 3,2; J 9,16Tak więc myślę, że gdyby On nie był z Boga, nie mógłby tego uczynić.

34 # Ps 51,5; J 7,49; J 9,2 Wtedy oni odparli:

— Jak ty, który cały w grzechach się narodziłeś, w ogóle śmiesz nas pouczać?!

I wyrzucili go na zewnątrz.

35 # Mt 8,20 Gdy Jezus dowiedział się, jak faryzeusze potraktowali uzdrowionego człowieka, odnalazł go i spytał:

— Czy teraz jesteś gotów zaufać Synowi człowieczemu?

36Na co on rzekł:

— A kim on jest, Panie#Słowo „Panie'' użyte jest tu w formie grzecznościowej. Człowiek ten jeszcze nie rozpoznał Boga w Jezusie. Nastąpiło to dopiero w wersecie 38., bym miał mu zaufać?

37 # J 4,26; J 9,5; J 10,25 Wtedy Jezus rzekł:

— Przejrzałeś po to, by go zobaczyć, i właśnie teraz z nim rozmawiasz!

38 # Mt 8,10 Wówczas człowiek ten wyznał:

— O tak, PANIE! Tobie ufam całkowicie!

I złożył Mu pokłon.

39 # Mt 13,11‐15; Łk 4,18; J 8,12 Wtedy Jezus powiedział:

— Po to przyszedłem na ten świat, by dokonał się w nim wyraźny rozdział # Dosł. „sąd'' (gr. krisis). światłości od ciemności, prawdy od fałszu # Apostoł Jan w J 3,19-21 precyzyjniej opisuje i wyjaśnia, co Jezus miał tu na myśli. . Pod wpływem mojej światłości wielu z tych, którzy obecnie są duchowo ślepi, przejrzy, a wielu z tych, którzy uważali się za oświeconych, okaże się duchowymi ślepcami.

40 # Mt 15,14; Mt 23,26; Rz 2,19 Słowa te usłyszało kilku faryzeuszy, którzy chodzili za Nim. Ci zapytali Jezusa:

— Czy odnosisz to do nas? Czy uważasz nas za duchowych ślepców?

41 # Prz 26,12; Mt 23,16; J 3,36; J 12,48; J 15,22 A Jezus tak im odparł:

— Gdybyście w głębi swych serc uważali się za ślepych duchowo, nie mielibyście grzechu # Chodzi o grzech polegający na odrzuceniu Jezusa (por. J 16,9). . Skoro jednak uważacie się za oświeconych, znaczy to, że nadal trwacie w swoim grzechu # Nie deklaracje, ale owoc życia świadczy o stanie duchowym człowieka. !

Выбрано:

Jana 9: NT NPD

Выделить

Копировать