Известные библейские стихи из Lúcas 22

Поделиться

Ag ráḋ, A Aṫair, mas toil leaċd, cuir an cupánsa ṫoram: aċ ċeana nar ab í mo ṫoilsi, aċd do ṫoilsi, do ḋéantar.

Agus do ġuiḋ misi air do ṡonsa, ionnus naċ dtráoiṫfeaḋ do ċreideaṁ: agus air ḃfilleaḋ duitse, neartuiġ do ḋearḃraiṫreaċa.

Agus ar ngaḃáil a nárain ċuíge, ar mbreiṫ huiḋeaċais dó, do ḃris, agus tug sé ḋóiḃsean é, ag ráḋ, A sé so mo ċorpsa do ḃearṫar áir ḃur sonsa: déanuiḋ so mar ċuiṁne oramsa.

Agus mar an gcéadna an cupán fós tar éis suipéir, ag ráḋ, A sé an cupánsa an tiomna núa ann mḟuilsi, ḋóirtear ar ḃar sonsa.

Agus ar mbeiṫ a nanḃuain ṁóir ḋósan do rinne sé urnuiġe ní as díṫċiolluiġe: agus do ḃí a allas mar ḃráona mora fola ag tuitim ar talaṁ.

Aċd ní mar sin dáoiḃse: aċd an té as mó eadruiḃ, ḃíoḋ sé mar an té is luġa; agus an té is áired eadruiḃ, mar an té do ní miniosdralaċd.

Aċd a duḃairt séision, A deirim riot, a Ṗeadair, naċ goirfe an coileaċ a níu, nó go séanna tú trí húaire go ḃfuil aiṫne agad oramsa.