Известные библейские стихи из لُوقا 13

Поделиться

دِلوں کوشش کرو۔ پئی بِھیڑے بُوہے توں وڑو۔ کیوں جو مَیں تُہانوں آکھناں آں۔ پئی بتھیرے وڑنا چاہن گے پر وڑ نا سکن گے۔

تے ویکھو اِک زنانی سی جِہنُوں اٹھاراں ورھیاں توں کمزور کرن والی رُوح چمبڑی ہوئی سی تے اوہ کُبّی ہوگئی سی تے کِسے طرح نال اوہ سِدّھی نئیں سی ہو سکدی۔ یِسُوع اوہنوں ویکھ کے کول سدّیا تے اوہنوں آکھیا۔ اَے بی بی تُوں اپنی کمزوریوں چُھٹ گئی ایں۔

تے اپنے ہتّھ اوہدے اُتّے رکھّے۔ تے اوسے ویلے اوہ سِدّھی ہوگئی۔ تے خُدا دی وڈیائی کرن لگّی۔

تے دھیان کرو پئی کئی چھیکڑلے نیں جیہڑے پہلے ہون گے۔ تے کئی پہلے نیں جیہڑے چھیکڑلے ہون گے۔

جدوں گھر دے مالک اُٹھ کے بُوہا مار لیا۔ تے تُسی باہر کھلو کے بُوہا کھڑکاندیاں ایہہ آکھن لگّو۔ پئی اَے خُداوندا۔ ساڈے لئی کھول دے۔ تے اوہ تُہانوں جواب دے گا۔ پئی مَیں تُہانوں نئیں جان دا پئی کِتّھوں دے ہو۔

مَیں تُہانوں آکھنا آں نئیں۔ پر جے تُسی تَوبہ نا کرو تے سبھو ایسے طرح ہلاک ہوؤگے۔

پر اوہ آکھے گا۔ مَیں تُہانوں آکھنا آں مَیں نئیں جان دا پئی تُسی کِتّھوں دے ہو۔ اَے سارے بدکارو۔ میرے کولوں دُراڈے ہو جاؤ۔

اوس آکھیا خُدا دی بادشاہی کِدے وانگر اے؟ تے مَیں اوہنوں کِدے وانگر آکھاں؟ اوہ رائی دے دانے وانگر اے۔ جِہنُوں کِسے بندے لے کے باغ وِچ سُٹّیا تے اوہ وَدّھیا تے وَڈا رُکھّ بن گیا۔ تے اسمان دے پنچھیاں اوہدی ٹہنِیاں اُتّے آہلنے بنائے۔