Bidden is stil worden

Over bidden is al heel veel geschreven en dat is niet voor niets. In de Bijbel staat dat wij onophoudelijk moeten bidden. Dat lijkt een onmogelijke opdracht. Niet zelden voelen we ons schuldig over ons gebedsleven. Bidden we wel genoeg? Zijn onze motieven om te bidden wel eerlijk en oprecht?

De monnik Benedictus heeft ook geschreven over het gebed. Hij pleit voor korte en zuivere gebeden. We worden niet verhoord omwille van een veelheid aan woorden, maar vanwege de zuiverheid van ons hart. Hij lijkt daarmee een grote drempel op te werpen: want, wie is er nu zuiver van hart? Benedictus zegt:

"Zuiverheid gaat over verlangen naar God"

Bidden is stil worden. Eerst luisteren naar wat God te zeggen heeft en Hem meer ruimte geven. Jezus leerde zijn discipelen een prachtig formuliergebed, waarin zijn wil duidelijk tot uitdrukking komt. In het Onze Vader komt het hele evangelie aan bod. We hoeven ons niet te begrenzen door alleen maar formuliergebeden te bidden, maar ze kunnen een waardevolle toevoeging zijn op ons persoonlijk gebedsleven. Door te beginnen met Gods waarheid inademen en uitademen voordat we zelf beginnen te praten.

Er was eens een pelgrim die door heel Rusland trok op zoek naar een manier om onophoudelijk te bidden. Tot hij bij een monnik kwam die zei: ‘Ga terug naar huis en bid tweeduizend keer: Jezus Christus Zoon van God ontferm U over mij. Als je dat een tijd hebt gedaan, doe het dan zesduizend keer, en als dat lukt twaalfduizend keer. Tegen die tijd is het gebed onderdeel van je ademhaling geworden en je zult zien dat je de hele dag bidt.’

Vraag om over na te denken:
Welke plaats hebben formuliergebeden in jouw gebedsleven?