Tijd om te snoeien?!

Als je in de snoeitijd buiten loopt, geurt de lucht vaak naar vers gehakt hout. Tientallen gesnoeide takken liggen klaar om door de houthakselaar gehaald te worden. De bomen zien er kaal, maar opgeruimd uit. Het zal niet lang meer duren of ze zullen weer uitlopers krijgen, maar nu zijn ze even in rust. Verlost van hun zware takken lijken ze op fragiele naakten vol belofte.

Bomen hoeven maar een keer in de drie jaar gesnoeid te worden. Veel andere planten in de tuin hebben één of twee keer per jaar een snoeibeurt nodig. Het is maar net hoe precies je bent in je eigen tuin: de een houdt van strakke belijningen, terwijl de ander geniet van een jungle.

Je kunt het leven vergelijken met een tuin.

Alles wat je aan activiteiten in de aarde van je bestaan poot, groeit en komt op. Als je deze activiteiten nooit snoeit, krijg je als vanzelf een volle, weelderige tuin. Voor je het weet, is er geen plekje meer beschikbaar om even rustig te mijmeren of iets nieuws te laten groeien. Overal groeien planten en bomen en de enige manier waarop je kunt voortbewegen door je tuin is slingerend via lianen. Voor een tijdje is dat best leuk, maar als je nooit eens stil kunt zitten, moet je dat op een gegeven moment bezuren.

In mijn eigen leven heb ik moeten leren dat snoeitijd niet alleen geldt voor natuurlijke flora, maar ook voor alles wat is geplant in mijn eigen leven. Minimaal één keer per jaar is het groene-vinger-week. Dan schrijf ik op welke activiteiten mijn levenstuin bevolken en wat gesnoeid moet worden. Vervolgens pak ik de snoeischaar en ga ik rigoureus aan het werk. Snoeien doet pijn, dus meestal vind ik het vreselijk. Bij wie goed snoeit, komt de schaar ook terecht in het levende hout om van daaruit weer nieuwe bloei mogelijk te maken. De eerste keer dat mijn tuin rigoureus gesnoeid werd, was toen ik lange tijd ziek thuis kwam te zitten. Het leven zelf had de schaar ter hand genomen. Ik was gewend aan mijn jungle (ik ben gek op jungles) en kon niet zoveel met die kale, droge, dorre aarde die na het snoeien tevoorschijn kwam. Wel kon ik voor het eerst rustig zitten op een bankje. Ik vroeg me af wat ik nu moest met deze tuin en op dat moment kwam de Tuinman eraan lopen. Hij ging naast me zitten en eigenlijk was het toen gewoon heel lang stil. Er was rust.

Vraag:
Durf jij te snoeien in jouw levenstuin?