Rozmowy z BogiemPrzykład

Zwracanie uwagi na Boży głos i cieszenie się nim stało się najbardziej ekscytującą przygodą mojego życia. Jego głos wnosi w nasze życie esencję Jego obecności i poczucie, że jesteśmy nią otulone. Kiedy mówi, ogarnia nas swoją miłością. Zatem uświadomienie sobie Jego głosu jest spotkaniem z Nim.

Doświadczenie pokazało mi, że nie muszę się obawiać się, że Jezus przemówi, ponieważ Jego głos wnosi w moje życie Jego obecność i zawsze jest mi życzliwy — nawet kiedy mnie napomina. Dba o mnie tak, jak oblubieniec dba o swoją oblubienicę. Jego konsekwentna dobroć uczy mnie ufności.

Pierwszą wskazówką, że Pan przemawia, jest to, że Jego głos przyciąga moją uwagę. Czasami Jego przekaz jest jednoznaczny. Jednak Jego słowa mogą również brzmieć jak moje własne myśli i głos w wyobraźni lub płynąc od tych, którzy mnie otaczają. Wtedy pytam samą siebie: "Czy to Pan przemawia, czy jestem jedynie oszukiwana przez mój umysł, wolę i emocje?".

Kiedyś zapytałam Pana o to, jak rozpoznawać Jego głos. To, co mi objawił, zaskoczyło mnie. Powiedział, że w dziewięćdziesięciu procentach przypadków, kiedy zatrzymywałam się nad odbieranymi słowami wystarczająco długo, by zastanowić się, czy pochodzą od Niego, był to rzeczywiście Jego głos. Przeraziłam się wtedy, ponieważ tak często wcześniej lekceważyłam Jego szept, co skutkowało jawnym nieposłuszeństwem. Moja zasada: jeśli potrzebuję się zatrzymać i zapytać: "Czy to Pan?" — prawdopodobnie jest to Bóg! Rozeznanie dotyczące tego, jak postąpić, przychodzi po tym, jak przyznam, że to On do mnie mówi.

Teraz pragnę tej komunikacji z Panem. Jego myśli są czystą mądrością, w przeciwieństwie do moich naturalnych skłonności. Kiedy mówi, wnosi w moje życie prawdę, dzięki swoim radom poszerzając moje ograniczone zrozumienie. Gdy dowiaduję się od Niego czegoś nowego lub otrzymuję od Niego wskazówki, często okazuje się, że moje zrozumienie zmieniło się tak diametralnie, że w jednej chwili czegoś nie wiem, albo nie jestem czegoś świadoma, a w następnej chwili mam już w danej sprawie tak niezachwianą pewność, że mimowolnie mówię: "Och! Teraz rozumiem".

Kiedy mój duch odbiera Jego przekaz i immanentną obecność, często wraz z nimi przychodzi pokój, który ogarnia mnie całą lub poczucie czystej radości płynącej z wnętrza. Czasem wywołuje u mnie łzy. Myślę, że to właśnie Jego życzliwość wywołuje u mnie taką reakcję na każdym poziomie. Jego głos zaprasza mnie do odpowiedzi, która staje się kolejnym etapem toczącej się między nami rozmowy.