Rozmowy z BogiemPrzykład

Głos Pana często nie jest głośny. Duch Święty nierzadko szepcze. W sytuacjach, kiedy On delikatnie okazuje swoje zatroskanie, bardzo dobrym pomysłem jest natychmiastowe odsunięcie się od potencjalnej pułapki. Podobnie, kiedy On cicho wskazuje nam na pojawiające się błogosławieństwo, możemy wybrać okazanie Mu posłuszeństwa i przez wiarę skorzystać z nadarzającej się okazji. Pan niekoniecznie musi namaścić nas ponownie, powinniśmy więc zwracać uwagę na Jego głos i działać.

Pewnego letniego popołudnia otrzymałam podpowiedź, która zdecydowanie zmieniła dotychczasowy kierunek mojego życia. Kilkoro moich dzieci uczęszczało do niewielkiej chrześcijańskiej szkoły w naszej okolicy. Członek zarządu, który był również moim przyjacielem, zadzwonił, aby zapytać, czy nie chciałabym wziąć udziału w rozmowie kwalifikacyjnej na stanowisko nauczyciela pisania w nadchodzącym roku szkolnym.

Co za nieoczekiwany pomysł! Dobrze pamiętam walkę toczącą się w mojej głowie podczas tamtej rozmowy telefonicznej. Najpierw pojawiły się przeciwskazania do podjęcia takiej decyzji: miałam dyplom ze szkoły artystycznej. Moja wiedza na temat programu nauczania pisania była żenująca. Od lat nie pracowałam poza domem. Prowadzenie zajęć poza domem z pewnością zakłóciłoby naszą stabilną rodzinną rutynę. To stanowisko oznaczałoby sporo pracy — buu! Nie wiedziałabym nawet, od czego zacząć. No i dlaczego miałabym sądzić, że zatrudnią właśnie mnie, zamiast jednego z bardziej kompetentnych nauczycieli ubiegających się o to stanowisko?

Następnie pojawiły się możliwości: A jeśli to sposób na częściowe pokrycie czesnego? Nawet niewielki dochód byłby błogosławieństwem dla naszego rodzinnego budżetu. Co więcej, uwielbiałam uczyć i byłam w tym dobra. Możliwość nauczania poza domem mogła być pożądanym wyzwaniem - hurra! Jeśli Bóg wybrał mnie na to stanowisko, to czy Jego mądrość i moc nie będą towarzyszyły mi podczas wykonywania tego zadania?

W tym całym pogmatwaniu przemówił Pan. To było tak, jakby Jego ręka dotknęła mojego ramienia — tylko raz i delikatnie. To było wszystko. Wskazał, że rozmowa kwalifikacyjna na to konkretne stanowisko była ścieżką prowadzącą do błogosławieństwa.

W ciągu miesiąca zostałam zatrudniona. Przez kolejne dwa miesiące Pan objawił mi wizję zajęć. Pod koniec trzeciego, napisałam program nauczania, nawiązałam relacje z uczniami i ku mojemu zaskoczeniu — ogromnie się z tego wszystkiego cieszyłam. Teraz wiem, że bez tego wyzwania nie zyskałabym kompetencji ani pewności siebie, aby napisać książkę o modlitwie, która powstała później. Wiele błogosławieństw wynikło z tego jednego kroku posłuszeństwa.