Rozmowy z BogiemPrzykład

Pan prowadzi nas swoim głosem, a my Mu odpowiadamy. Czy to nie logiczne, że Ten, który nazywa siebie Słowem, zawsze się z nami komunikuje, i że Ten, który stworzył nas do przebywania z Nim, który poświęcił siebie samego, abyśmy mogli do Niego powrócić, który wie co powiemy, zanim jeszcze to wyrazimy, lubi słuchać naszego głosu, gdy do Niego mówimy?

Na szczęście ta najważniejsza ze wszystkich rozmów nigdy nie zależy od tego jacy jesteśmy prawi, co osiągnęliśmy, ani jak dobrzy jesteśmy w zadawaniu pytań. Przywilej słyszenia i bycia wysłuchanym jest owocem ofiary Jezusa.

Rozmowa zaczyna się, gdy Pan wyciąga do nas rękę. Bóg jest Miłością, a Jego miłość musi być nawiązywaniem relacji. Naszym obowiązkiem jest rozpoznać Jego głos i odpowiedzieć Mu. Wtedy On wiernie nam odpowiada. Między jednym a drugim cieszymy się Jego obecnością, ufamy Mu i okazujemy posłuszeństwo. Myślę, że taki nieustający dialog jest tym, do czego zachęcał Paweł, mówiąc "nieustannie się módlcie". Albo słuchamy Pana, albo czymś się z Nim dzielimy i wyczekujemy na Jego odpowiedź. To jest treść i radość naszego życia. W końcu okazuje się, że nie możemy żyć bez tej rozmowy z Panem. Po prostu musimy się modlić.

Modlitwa zdecydowanie jest czymś, co nas buduje i wzmacnia. Nasza rozmowa z Bogiem jest źródłem mądrości i umacnia w nas pokój. Gdy nie wiemy, jak postąpić, modlitwa jest pierwszym logicznym krokiem do wykonania. Jest ulgą. Jest łatwa. Jest odpoczynkiem.

Zwracanie się do Boga i słuchanie Go jest naturalną odpowiedzią na naszą potrzebę bliskości z Nim — dostępną w każdej chwili. Podobnie jak Tewje prowadził z Bogiem szczere rozmowy w Skrzypku na dachu, my także mówimy do Boga i słuchamy Go każdego dnia. Pan zawsze nas wzywa i czeka aż skupimy na Nim swoją uwagę. Często zastanawiałam się, dlaczego tak długo zajmuje nam autentyczne wejście w relację z Nim. A kiedy już to zrobimy znajdziemy się w obecności Tego, który jest Odpowiedzią.