Jonasz. Najoporniejszy prorok BożyPrzykład

NIEZASŁUŻENI SŁUDZY

I modlił się do PANA, mówiąc: Proszę, PANIE, czy tego nie mówiłem, gdy jeszcze byłem w swojej ziemi? Dlatego zaraz uciekłem do Tarszisz, gdyż wiedziałem, że ty jesteś Bogiem łaskawym i litościwym, nieskorym do gniewu i pełnym wielkiego miłosierdzia, który żałuje nieszczęścia [...] PAN odpowiedział: Czy to dobrze, że tak się gniewasz? (Jon 4:2, 4)

Kiedy dzieci robią coś złego, często proszą rodziców o przebaczenie. Otrzymują je, a potem mówią: „Wiem, że się myliłem, ale… istniał doskonały powód tego postępowania”. Podobną sytuację widzimy u proroka Jonasza. Bóg mu przebaczył, podniósł go i przywrócił na właściwe tory, a on wciąż próbował usprawiedliwić swoje wcześniejsze nieposłuszeństwo. Jednocześnie okazywał złość, kłócił się i modlił – co nie jest łatwym wyczynem!

Zwróćcie uwagę, ile razy w kłótni Jonasza pojawia się zaimek osobowy „ja”. Było trochę za dużo „Jonasza” w jego wypowiedzi – a więc i w jego sercu – kiedy przedstawiał swoją sprawę jako słowo przeciwko słowu Pana. Niemądrze przypuszczał, że jego droga jest lepsza niż droga Boża.

Skarga Jonasza miała też swoje źródło w podwójnych standardach. Chociaż niedawno sam otrzymał Boże współczucie i miłosierdzie, miał do Boga żal, że ten okazał to samo miłosierdzie tym, którzy według Jonasza nie powinni otrzymać drugiej szansy.

Wielkim problemem dla Jonasza była suwerenna łaska Boża. Gniewał się na Boga za to, że postąpił w sposób, którego on nie rozumiał ani nie aprobował. Ale Pan dawno temu oświadczył: „Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, i zlituję się, nad kim się zlituję” (Wj 33:19). Boskiej łaski dla grzeszników nigdy nie da się wytłumaczyć. Nie ma powodu, by to robić; ona po prostu odzwierciedla to, kim jest Bóg.

W odpowiedzi na reakcję Jonasza Pan nie zapytał go, czy jest zły, ale czy ma prawo się złościć. To było sedno sprawy: czy Jonasz – przedstawiciel ludu, którego Bóg obdarzył łaską nawet wtedy, gdy błądził i który w swoim nieposłuszeństwie osobiście poznał zbawienną rękę Boga – miał jakiekolwiek uzasadnione podstawy, by sprzeciwić się Bożemu współczuciu dla innych? Odpowiedź jest jasna: nie. Nie mamy też prawa kwestionować decyzji Boga, tego, w jaki sposób i komu okazuje swoje miłosierdzie lub jak kieruje wszystkimi rzeczami, aby zbawić swój lud i wielbić swego Syna.Jeśli złościmy się na Boga i narzekamy na sposób, w jaki realizuje swojecele, dzieje się tak dlatego, że zapomnieliśmy, jak bardzo nie zasługujemy na otrzymanie Bożej łaski. Oto niebezpieczeństwo: stajemy się tak tolerancyjni wobec własnego nieposłuszeństwa, że uważamy, że jesteśmy uprawnieni do Bożej łaski i błogosławieństwa. Ale wszystko jest z łaski, każdego dnia. Tylko wtedy, gdy spłynie na nas łaska, będziemy mogli radować się obfitością Bożego miłosierdzia, które jest hojne dla Jego świętych, którzy na ten tytuł nie zasłużyli.

Pytania do refleksji:

• w jaki sposób Bóg wzywa mnie do zmiany myślenia?
• jak Bóg zmienia priorytety mojego serca, to co kocham?
• do jakich działań wzywa mnie dziś Bóg?