Jonasz. Najoporniejszy prorok BożyPrzykład

GŁOSZENIE MIŁOSIERDZIA

Wtedy słowo PANA doszło do Jonasza po raz drugi mówiące: Wstań, idź do Niniwy, tego wielkiego miasta, i głoś przeciwko niej to, co ci rozkazuję. Wstał więc Jonasz i poszedł do Niniwy zgodnie ze słowem PANA. A Niniwa była bardzo wielkim miastem, na trzy dni drogi (Jon 3:1-3).

Bóg jest Bogiem drugiej szansy.

Jonasz uciekł, gdy Bóg wezwał go do ostrzeżenia Niniwy przed Jego nadchodzącym sądem. Ale kiedy nadeszło kolejne wezwanie, już nie zwlekał. Świadom swojej porażki i okazywanej mu łaski Bożej, był chętny do głoszenia o niej przy pierwszej okazji. Kiedy w końcu czytamy o Jonaszu wzywającym lud do pokuty, możemy sobie wyobrazić wagę jego własnego doświadczenia, gdy mówił z pierwszej ręki o konsekwencjach nieposłuszeństwa wobec Boga. Przyniósł ostrzeżenie, a wraz z nim z pewnością osobiste świadectwo o tym, że Bóg jest zarówno chętny, jak i zdolny do wybawienia grzesznych ludzi nawet z ekstremalnych okoliczności. Chociaż później okazało się, że nie w pełni pojął ogrom i zakres Bożej łaski (Jon 4:1-3), miłosierdzie, jakie Bóg okazał Jonaszowi, z pewnością przeniknęło jego przesłanie skierowane do mieszkańców Niniwy. Ten, któremu dano drugą szansę, dzięki boskiemu zaopatrzeniu w rybę, teraz zapewnił drugą szansę miastu mężczyzn i kobiet, którzy zdecydowanie odwrócili się od Pana.

Czy rozumiemy, że Bóg jest Bogiem drugiej (jak i trzeciej, i czwartej) szansy? Czy zdajemy sobie sprawę z tego, że nie da się uciec przed Bożym miłosierdziem ani odkryć głębi Jego łaski? Jeśli tak, to z pewnością będziemy przekazywać przesłanie Ewangelii innym. A sposób, w jaki będziemy to robić, będzie odzwierciedlać miłosierdzie, którego nam udzielono. Jeśli chrześcijanie brzmią nieprzekonująco, bez wyrazu i drobiazgowo, gdy mówią o wierze, ich serca nie zostały jeszcze wystarczająco zmiękczone przez Boże miłosierdzie, łaskę i miłość. Jeśli jednak w słowach i czynach chrześcijanina zawiera się poczucie zwycięskiego, ujmującego cudu Bożego miłosierdzia, można bezpiecznie założyć, że chrześcijanin rzeczywiście tego zaznał.

Charles Wesley, m.in. autor hymnów, ujęty Bożym miłosierdziem, chętnie głosił:

Głębia miłosierdzia! Czy znajdzie się jeszcze miłosierdzie dla mnie?
Czy mój Bóg może powstrzymać swój gniew? Oszczędzić mnie, największego grzesznika?
Długo opierałem się Jego łasce: długo Go prowokowałem;
nie słuchałem Jego wezwań; zasmuciłem Go tysiącami upadków.
Tam nade mną stoi Zbawiciel, pokazuje swoje rany i rozkłada ręce:
Bóg jest miłością! Wiem, czuję; Jezus płacze, ale nadal mnie kocha.

Zastanówmy się teraz nad Bożym miłosierdziem wobec nas – w doprowadzeniu nas do wiary, a następnie w nieustającej cierpliwości Boga wobec nas i przebaczaniu nam. Niech zdumienie z powodu tych niezwykłych względów wpłynie na sposób, w jaki opowiadamy innym historię o odkupieńczej miłości Boga. A jeśli jest ktoś, kogo znamy, a komu nie wskazujemy Bożego miłosierdzia lub nie dzielimy się nim, kiedy mamy okazję, módlmy się o kolejną szansę – a później ją wykorzystajmy.

Pytania do refleksji:

• w jaki sposób Bóg wzywa mnie do zmiany myślenia?
• jak Bóg zmienia priorytety mojego serca, to co kocham?
• do jakich działań wzywa mnie dziś Bóg?