"Ze względu na czekającą Go radość" — rozważania wielkanocnePrzykład

W dniu śmierci Jezusa świat okryła całkowita, przedwczesna i niewytłumaczalna przyczynami naturalnymi ciemność. Tego dnia słońce nie miało powodu, aby świecić. Światłość świata na pewien czas zgasła.

Zasłona w Świątyni, która symbolicznie oddzielała Miejsce Najświętsze od miejsca, gdzie panował grzech, została rozdarta na dwie części! Kiedy Jezus wydał swój ostatni oddech na krzyżu, zasłona została rozdarta na strzępy! Ludzkość już nigdy nie będzie oddzielona od Świętego Boga! Duch Jezusa Chrystusa zburzył oddzielającą nas ścianę i otworzył drogę do spotkania z Bogiem.

Ziemia zatrzęsła się, kiedy Jezus oddał ducha. Skały zatrzęsły się w żałobie, gdy Zbawiciel świata wziął swój ostatni ziemski oddech.

Zmarli wstawali z grobów. Czy możesz sobie w ogóle wyobrazić moc, która tego dnia przedarła się przez bramy Nieba? Odtąd na zawsze śmierć została pozbawiona swojej mocy. Jezus pokonał śmierć na zawsze i nawet groby nie mogły zatrzymać zmarłych. Ich ciała zostały uwolnione przez moc życia, która tego dnia została uwolniona z Niebios!

Cała ludzkość wiedziała, że coś niezwykłego wydarzyło się w dniu, w którym umarł Jezus.

Józef z Arymatei zaoferował swój nowy grób, który nigdy nie był używany. Ten pożyczony grób, znajdujący się na zboczu wzgórza, był jaskinią wyciosaną w skale. Ciało Jezusa Chrystusa zostało złożone w środku, a wejście zasłonięto następnie wielkim głazem.

Grobowiec zabezpieczono tak dobrze, jak to tylko po ludzku było możliwe. Wejście zapieczętowano wielkim głazem i uszczelniono gliną, która stwardniała. Jezus był dosłownie zamurowany w grobie. Potem przed grobem postawiono strażnika, którego zadaniem było pilnowanie grobu.

Piłat polecił faryzeuszom, aby zabezpieczyli grób, tak dobrze jak potrafią. Faryzeusze nie rozumieli jednak, że nie było takiej gliny... ani głazu... ani strażnika... ani grobu... ani żołnierzy, którzy mogliby powstrzymać Syna Bożego przed zmartwychwstaniem!

Jezus już niedługo odda swój pożyczony grób!