"Ze względu na czekającą Go radość" — rozważania wielkanocnePrzykład

Jezus kochał ludzi. Kochał chorych i kulawych... prostytutkę i dzieci. Jezus kochał swoich braci... Dwunastu, których życie stało się nieodłącznie częścią Jego własnego.
  
Jezus kochał także pewną rodzinę, która razem z Nim świętowała, często troszczyła się o Niego podczas podróży i z którą płakał w dniu, w którym wzbudził z martwych Łazarza, ich brata.

To zrozumiałe, że Jezus spędził ostatnie godziny na ziemi z ukochanymi przyjaciółmi, którzy stali się dla Niego rodziną. Te chwile, gdy patrzył z miłością w twarze tych, których imiona miały wkrótce zostać zapisane nie tylko w Jego sercu, ale także na Jego rękach, były tak niezwykle cenne.

Kiedy pewnego wieczoru, w ostatnim tygodniu życia Jezusa, jedli razem obiad, Maria, kobieta, która tyle czasu spędzała u stóp Jezusa, przyszła do Niego z cennym darem w dłoniach. Maria spędzała czas u stóp Jezusa z podziwem wsłuchując się w Jego słowa; była tam też w najciemniejszej godzinie swojego życia, wierząc, że dokona On cudu. A teraz hojnie obdarza Jego piękne stopy, które wkrótce będą krwawiły.
 
Maria rozbiła fiolkę z alabastru i wylała pachnące, kosztowne perfumy na głowę Jezusa. Zawartość tego flakonika stanowiła równowartość rocznych zarobków, a jednak ona obficie wylała je na ciało swojego Zbawiciela.
 
Jezus umrze jako przestępca; tylko ciałom przestępców odmawiano zwyczajowego namaszczenia ziołami i perfumami po śmierci. Wyjątkowy akt miłości Marii uratował Go przed hańbą śmierci przestępcy. Ta cicha kobieta była tak pełna poświęcenia i miłości, że nie uważała żadnej ofiary za zbyt wielką dla Jezusa.
 
Czy w tym tygodniu spędzisz czas z Jezusem serce przy sercu? Czy pozwolisz, aby twoje uwielbienie prowadziło do hojnej ofiary na rzecz innych, gdy będziesz kontemplował cenę, jaką On zapłacił za twoje życie?