Wszystko stało się nowePrzykład

Pamiętasz, jak Paweł tłumaczył Koryntianom, że zmiana terminu jego przyjazdu wynikała ze szczerego serca?

W dzisiejszym świecie szczerość straciła na wartości. Zastąpiona została manipulacją, zaciemnianiem prawdy, pasywno-agresywnymi ripostami, kłamstwem i pochlebstwem. O ileż bogatsze byłoby Ciało Chrystusa, gdybyśmy byli prostolinijni i szczerzy względem siebie oraz ludzi ze świata?

Oczywiście nie będziemy celowo mówić ludziom "tak", kiedy naprawdę myślimy "nie" bądź mówić "nie", kiedy myślimy "tak", ale możemy robić to w bardziej subtelny sposób.

Gdybyśmy się w tym miejscu zatrzymali, otrzymalibyśmy naprawdę cenną lekcję na temat uczciwości i szczerości. Paweł jednak, przekazuje nam coś więcej, niż samo podniesienie wskaźnika naszej uczciwości.

To, co wyróżnia naszą wiarę, to nie tylko osiąganie standardów moralnych czy sprawianie wrażenia dobrego chrześcijanina w dążeniu do stania się naprawdę dobrym człowiekiem. Znaczna część życia Pawła upłynęła na tym dążeniu – otrzymał rzetelne żydowskie wykształcenie, był jednym z faryzeuszy, wyszkolonym przez najlepszych rabinów, doskonale wypełniającym prawo. Jednak uznał te "wartości" za mało warte, przyrównując je wręcz do gnoju (Filipian 3:8).

Broniąc swego postępowania przed Koryntianami, Paweł wskazywał, że gdyby był wobec nich chwiejny, nie byłoby to w zgodzie z jednym z jego głównych przekonań, że Bóg jest wierny. On nie kłamie. Nie cofa swojego Słowa. Zawarł przymierze odkupienia swoich dzieci, a każda objęta nim obietnica została potwierdzona Chrystusowym "tak". To Jezus jest dla nas Bożym "tak" dla życia, za którym tęsknimy, przepełnionego sensem i nadzieją (2 Koryntian 1:19-20). Innymi słowy: "Wszystkie Boże obietnice mają w [Jezusie] swoje: tak!". Jeśli więc Bóg nie zmienia się co do wypowiedzianych przez siebie "tak" i "nie", to Paweł też tego nie robił.

Być może jednym z powodów, dla którego nie zawsze jesteśmy bezpośredni i szczerzy w relacjach, jest brak naszego ugruntowania w Chrystusowym "tak". Wiem, że niejednokrotnie nie potrafiłam podjąć decyzji, czasem nawet manipulowałam sytuacjami, ponieważ chciałam, aby moje życie przebiegało tak, jak ja sobie tego życzyłam. Gdybym trzymała się zasady "tak" lub "nie", nie zawsze by mi się to udawało. Kiedy jednak mogę zaufać wierności Boga, zarówno Jego charakterowi, jak i całkowitej władzy nad moim życiem, nie muszę dłużej uciekać się do manipulacji czy nieszczerości.

Kończąc naszą podróż, chciałabym zapytać, która jej część była dla ciebie najbardziej przekonująca?