Wszystko stało się nowePrzykład

Jeżeli miałabym wymienić jedną rzecz, która rzuciła mi osobiste wyzwanie w trakcie studiowania 2 Listu do Koryntian, byłaby to kwestia trudnych relacji, którą Paweł odważnie tu porusza. Zajmiemy się tym w dalszej części, niemniej warto zauważyć, że Koryntianie krytykowali Pawła, kiedy ten nie przybył do nich, jak to wcześniej zapowiedział. Jednak zanim Paweł zaczął wyjaśniać powody swojej decyzji, wskazuje najpierw na swoje uczucia wobec nich.

Kościół nie był posłuszny zaleceniom Apostoła z 1 Listu do Koryntian. Po jego napisaniu, współpracownik Pawła, Tymoteusz, odwiedził braci w Koryncie i wskazał palące ich problemy: kwestie moralne, zdeprawowaną wiarę czy podziały między wierzącymi to zaledwie kilka z nich. W efekcie Paweł postanowił rozmówić się z braćmi osobiście i przypłynął do nich z Efezu z wizytą, którą sam później określa jako odwiedziny "ze smutkiem" (2 Koryntian 2:1-2).

Dzisiejszy fragment list ujawnia, że Koryntianie kwestionowali motywy Pawła, które stały za tym, że do nich nie przybył. Choć Paweł prawdziwie ich kochał, to pojawili się przeciwnicy, którzy siali zamęt w kościele, powątpiewając w szczerość oddania Apostoła. Chciałabym w tym miejscu dodać, że ta kwestia jest dla mnie najtrudniejsza. Nie znoszę być niezrozumianą, zwłaszcza w sytuacjach, kiedy naprawdę się poświęciłam, dwoiłam i troiłam, stanęłam za kimś i zaryzykowałam dla kogoś wszystko. Oczywiście nie przytrafia mi się to codziennie, jednak zawsze w takich sytuacjach staję przed dwiema podstawowymi decyzjami: 1. Czy ufam Bogu odnośnie mojej reputacji, znajdując w Nim spokój sumienia (w. 12)? 2. Czy jestem w stanie nadal kochać tych, którzy mnie oskarżyli?

Kiedy ktoś mówi ci, że postępujesz asekurancko, nie brzmi to zwykle pozytywnie. Możemy uważać, że jedyną pobożną rzeczą, jaką możemy zrobić to milczeć i nigdy się nie tłumaczyć (Przypowieści Salomona 9:8 zalecają, żeby nie strofować szydercy). Jednak czasem wyjaśnienie naszych powodów czy zachowań jest nie tylko właściwe, ale wręcz istotne dla danej relacji. Jak zatem rozpoznać, kiedy powinniśmy się bronić, a kiedy nie? Oto papierek lakmusowy, którego ja używam: jeśli moim motywem jest samoobrona nacechowana dumą, gniewem, strachem lub poczuciem własnej sprawiedliwości, to najprawdopodobniej jest to dążenie ciała. Jeżeli jednak obrona kierowana jest miłością do drugiej osoby i charakteryzuje się jawnością, pokorą, życzliwością i szczerością, pochodzi od Ducha. Przyjrzyj się całemu listowi – Paweł wyraźnie bronił swojej postawy, jednak nie ze względu na samoobronę, ale miłość do braci z Koryntu.

Jak zazwyczaj reagujesz, kiedy ludzie niewłaściwie cię rozumieją lub fałszywie oskarżają?