Nie bój się przyjść do Boga!Przykład

Opowieść Jezusa, zwyczajowo tytułowaną przypowieścią o synu marnotrawnym, kaznodzieja Tim Keller woli nazywać przypowieścią o marnotrawnym (rozrzutnym) Ojcu. Dlaczego?

Opisując postępowanie ojca, Keller tak napisał: „Pierwsza część przypowieści ukazuje hojną rozrzutność łaski Bożej. Jezus przedstawia ojca wybiegającego z miłością na spotkanie syna – i to zanim syn miał szansę oczyścić swoje życie i udowodnić przemianę serca, a nawet zanim jeszcze poprosił o przebaczenie. Niczym, choćby najgłębszą skruchą, nie możemy zasłużyć sobie na Bożą łaskę. Miłość i akceptacja Ojca są całkowicie za darmo”.

Tak, nie bój się przyjść do Ojca, bo On nie czeka na ciebie z krytyką i z biczem, ale wypatruje na horyzoncie z tęsknotą i miłością. Jego łaska jest hojna, rozrzutna, niezasłużona.

„A gdy jeszcze był daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się ogromnie. Wybiegł mu naprzeciw, wziął w ramiona, przytulił i obsypał pocałunkami” (Łukasza 15:18-20).

Obraz Ojca, jaki przedstawia nam Jezus, jest cudowny i fascynujący! Dorośli ludzie w tamtej kulturze, zwłaszcza poważani ojcowie, nie biegali. Poruszali się dostojnie, by szata przypadkiem nie odsłoniła nóg. Tutaj ojciec wcale nie zwraca uwagi na to, że może się ośmieszyć, że ucierpi jego reputacja. Nie! Jego syn wraca! Dobrowolnie, nieprzymuszony, z wielkiej, autentycznej potrzeby serca obrał drogę prowadzącą do Ojca, do domu. Postawił wszystko na jednej szali. Szedł z bijącym sercem, niepewny tego, co go czeka. Warto było! Posłuchaj, co powiedział o nim jego ojciec:

„Ten oto mój syn był martwy, a jednak ożył, był zgubiony, lecz się odnalazł. I zaczęto świętować” (Łukasza 15:24).

Twój Ojciec w niebie uwielbia świętować! Dajesz Mu do tego powód? Twój Ojciec w niebie nie tylko przyjmie cię z radością i wyprawi wielką ucztę, ale przywróci ci pozycję swojego syna/córki i zatroszczy się, by niczego ci nie zabrakło do końca życia.

„Dawno temu, zanim jeszcze stworzył świat, Bóg wybrał nas dla siebie na własność na mocy tego, co Chrystus dla nas uczynił. Wtedy to postanowił nas uświęcić tak, aby patrząc na nas, nie widzieć żadnej skazy, a jedynie miłość, którą nas okrył. A zaplanował to w ten sposób, byśmy w Jezusie Chrystusie stali się zdolni do objęcia dziedzictwa i abyśmy sławili wspaniałość Jego łaskawości, którą tak szczodrze nas obdarował w Umiłowanym” (Efezjan 1:4-5).

„Tak, Ojcze, chcę doświadczyć Twojej hojnej łaski. Niech ona napełni moje serce i przemieni moje życie. Chcę odpowiedzieć miłością na Twoją miłość, bo tak wiele dla mnie uczyniłeś. Czuję ogromną wdzięczność – niech ona nigdy nie zaniknie. Uwielbiam Cię. Amen”.