Wolność od pornografii: 30-dniowe wyzwaniePrzykład

Kiedy grzeszymy, mamy tendencję do zrobienia tego, co Adam i Ewa – ukrycia się. Jeśli nie nauczymy się odpowiednio radzić sobie z nawrotami nałogu, będziemy stale szukać kryjówek. Taka już jest natura grzechu i naszych serc. Właśnie z tego względu Biblia nakazuje nam:

Dlatego zachęcajcie się nawzajem każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa dzisiaj, aby przez zwodniczość grzechu żaden z was nie uległ znieczuleniu. (List do Hebrajczyków 3,13)

Jeśli nie żałujemy i nie wyznajemy grzechów, nasze serca stają się zatwardziałe. Kiedy to się dzieje, nie jesteśmy już tak otwarci na Boga, Jego Słowo i prowadzenie Ducha Świętego. Cofamy się do kryjówki. Jesteśmy zwodzeni przez grzech. Ze względu na tę tendencję otrzymaliśmy nakaz, by zachęcać się wzajemnie każdego dnia.

Wyróżniamy 5 kluczowych odpowiedzi na nawrót, które mogą Ci pomóc w tej sytuacji:

1. Wyznaj grzech przed Bogiem i odwróć się od niego.

Kto ukrywa swe występki, nie ma powodzenia, lecz kto je wyznaje i porzuca, dostępuje miłosierdzia. (Przypowieści Salomona 28,13)

Po wyznaniu grzechów Bogu, musimy pokutować i odwrócić się od złego uczynku. Następstwem skruchy jest krok drugi…

2. Weź na siebie odpowiedzialność.

Biblia przypomina nam o leczniczych właściwościach wyznania:

Wyznawajcie zatem grzechy jedni drugim i módlcie się o siebie nawzajem, abyście w ten sposób zostali uzdrowieni. Modlitwa sprawiedliwego może odnieść wielki skutek. (List św. Jakuba 5,16)

3. Przyjmij Bożą łaskę i idź naprzód.

Kiedy osoba ufa Chrystusowi jako Zbawicielowi, otrzymuje przebaczenie wszystkich swoich grzechów. Przez wiarę musimy zaakceptować, że dostąpiliśmy tej łaski, mimo że nieraz tego nie czujemy. Nieraz nawet po wyznaniu i okazaniu skruchy wciąż masz poczucie winy i wstydu, ale Biblia przypomina nam, że:

Teraz zatem nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie. (List św. Pawła do Rzymian 8,1)

W sporcie ważne jest, żeby mieć krótką pamięć i zapominać o niepowodzeniach, by móc iść naprzód i przygotować się do kolejnej gry zamiast pozwalać błędom zdominować umysł. Apostoł Paweł przekonuje nas do kształtowania takiej mentalności w procesie upodabniania się do Chrystusa.

Czynię jedno: Zapominam o tym, co za mną, i uparcie sięgam po to, co przede mną. (List św. Pawła do Filipian 3,13)

Po tym, jak wyznałeś zły czyn i okazałeś skruchę, przyjmij Bożą łaskę, by iść naprzód. Nie traktuj grzechu zbyt lekko poprzez brak prawdziwej pokuty, ani też nie bierz go nadmiernie do siebie, pogrążając się w smutku zamiast cieszyć się przebaczeniem. Wolność nie jest celem, lecz procesem uczenia się dobrych rzeczy, przy czym jedna z nich to przyjęcie Bożej łaski i kroczenie naprzód po upadku.

4. Nie wpadaj w ciąg.

Nie pozwól mu doprowadzić do nastawienia umysłu na samowolę. Nie mów sobie: „skoro już raz zawaliłem, to nie ma znaczenia, czy pozwolę sobie popłynąć”, ponieważ w rzeczywistości to ma znaczenie. Jeśli wyznasz swój grzech szybko, nie będziesz tak bardzo narażony na dalszą utratę samokontroli.

Człowieka ocenia się nie na podstawie braku grzechu, lecz tego, jaka jest jego odpowiedź na upadek. (Joel Hesch)

5. Ucz się na błędach

Przeanalizuj, co doprowadziło do nawrotu i określ, jakiego rodzaju poprawki musisz wprowadzić, by zapobiec takim incydentom w przyszłości.

Pytania do przemyślenia:

1. Jaka jest różnica pomiędzy skruchą a żalem?
2. Co oznacza trzymanie się realiów?
3. Dlaczego życie w rzeczywistości jest takie ważne w procesie odwyku?