Nie w porządkuPrzykład

Co znaczy słowo „nadzieja”?

Dla niektórych to generalnie życzenia wypowiadane pod spadającą gwiazdą. Nie ma pewności, czy sprawy potoczą się dobrze, czy źle, ale masz „nadzieję”, że potoczą się dobrze. Nie wiesz, czy dostaniesz się na uniwersytet, na który chciałeś, czy osiągniesz dobry wynik na ważnym teście, albo dostaniesz rolę w szkolnym przedstawieniu . . . ale zapewne masz taką „nadzieję”.

Kiedy ludzie w ten sposób traktują „nadzieję”, to właściwie jest zamiennik „optymizmu”. Widzą szklankę na wpół pełną. Starają się patrzeć w przyszłość z optymizmem. Nie ma w tym niczego złego! Dobrze jest być optymistą. Jednak w Biblii znajdziemy inne znaczenie nadziei.

W dzisiejszym czytaniu Biblii, Paweł opowiada o nadziei przyjaciołom z Rzymu, jednak nie wspomina o optymizmie. Zamiast tego mówi, że: „chlubimy się nadzieją chwały Boga”. Nie oznacza to, że postrzegamy Boga w kategoriach rzucania monetą, z którego, jak dobrze pójdzie, wypadnie orzeł, a nie reszka. Oznacza to, że pokładamy zaufanie w Bogu, bo wiemy, że ma On kontrolę nad naszą przyszłością. „Złożenie nadziei” w Bogu to nie jest po prostu dobre uczucie, to rzeczywistość, w którą wierzymy, nawet gdy jest trudno.

Czasami jest bardzo trudno! Gdy przechodzimy ciężki czas, doświadczając stresu czy zmartwień, wtedy łatwo przestać „czuć”, że możemy mieć nadzieję w Bogu. Paweł jednak oświadcza, że właśnie w takim czasie Bóg używa naszej nadziei do wydoskonalenia nas.