Nie w porządkuPrzykład

W dawnych, biblijnych czasach, jeszcze daleko było jeszcze do wodociągów. Nie było szans na szybki poranny prysznic, albo błyskawiczne odkręcenie kranu, żeby sobie nalać szklankę wody. Zamiast tego, w większości miast polegano na miejscowej studni. Co rano, ktoś z każdego domu przychodził pod studnię z wiadrem lub dwoma, żeby zaczerpnąć jak najwięcej wody, tyle ile można było udźwignąć i zanieść do domu. A potem oszczędzało się tę wodę, dopóki rzeczywiście nie była potrzebna — w przeciwnym razie trzeba było ponownie przejść całą długą drogę do studni.

Oznacza to, że ludzie w czasach Jezusa musieli bardziej uważać, gdy decydowali się na napicie wody. Musiało to być denerwujące! Żyli w gorącym klimacie, wszędzie chodzili na piechotę, mieli sporo obowiązków wymagających wysiłku fizycznego. Pewnie byli ciągle spragnieni, a jednak musieli uważać na to, jak często pili wodę.

Czy możesz sobie zatem wyobrazić, jaki wydźwięk miały słowa Jezusa z dzisiejszego czytania dla ówczesnych słuchaczy? Woda, po której już nigdy nie będziesz odczuwał pragnienia? Czy nie pisałbyś się na coś takiego?!

Jednakże Jezus nie miał na myśli fizycznego uczucia pragnienia. Mówił o czymś głębszym i ważniejszym, o oferowanej przez Niego nadziei. Dla większości z nas nadzieja jest czymś, co nam się szybko kończy. Martwimy się, albo jesteśmy zestresowani i już wydaje się, że nadzieja gdzieś zniknęła. Jezus zaś powiedział, że po jednym łyku Jego nadziei, już nigdy nie będziesz spragniony.