Egoizm

Dzisiaj skupimy się na wyrzuceniu z siebie czegoś, co staje się coraz powszechniejsze w dzisiejszym świecie: egoizmu.

To co robimy, nie tylko w kościele, ale poza nim, nie może być robione w duchu egoistycznych ambicji czy zarozumiałości. Niezależnie od tego, czy jesteśmy w pracy, w szkole, z przyjaciółmi, z rodziną, w sklepie, czy pełnimy funkcję przywódcy duchowego w kościele, ważne są motywy.

Pytanie jakie powinniśmy sobie zadawać nie brzmi: „Co jest najlepsze dla mnie?”, lecz „Co jest najlepsze dla Królestwa Bożego?”. Naszą ambicją powinno być znalezienie najlepszego sposobu na wykonywanie doskonałej woli Bożej.

W Liście do Filipian 2:3-4 czytamy, żeby nie czynić niczego z samolubnej ambicji lub zarozumiałości. Niczego to znaczy niczego. Gdybyśmy wszystko, co robimy, robili dla dobra Bożego Królestwa, a nie dla siebie, to jakże inaczej wyglądałoby nasze życie?

W 1. Liście do Koryntian 10:24 zasada ta odnajduje swoje odzwierciedlenie w stwierdzeniu, żeby nie zabiegać o własne dobro, lecz o dobro innych. Jakże różniłby się nasz kościół, gdyby wszyscy działali mając na względzie dobro innych? Jakże inaczej wyglądałby ten świat, gdyby nikt nie działał z pobudek egoistycznych ambicji, ale działał dla dobra innych?

Gdy następnym razem będziemy się starali zrobić coś dla innych, albo dla Pana, to poprośmy Go, by nam objawił, czy nie kieruje nami egoizm.