Nieprzebaczenie

Nieprzebaczenie jest niegodziwością. Jest niszczące duchowo, emocjonalnie i fizycznie. Coraz więcej zabiera, a nie daje nic w zamian. Co więcej, z Pisma Świętego wiemy, że przebaczenie od Boga dla nas zależy od naszego przebaczenia innym. Wieczność, dosłownie niebo i piekło, waży się w oparciu o naszą wolę wybaczania. Cel drogi dla naszych dusz spoczywa na decyzji: przebaczamy czy nie przebaczamy sobie nawzajem.

W Ewangelii Mateusza 6:14-15 jest to wyrażone jeszcze dobitniej. Kiedy przebaczamy braciom i siostrom, którzy zgrzeszyli przeciwko nam, to Ojciec nam wybaczy. Jeśli jednak nie wykażemy się postawą przebaczenia, to i Bóg nam nie wybaczy.

W Liście do Efezjan 4:32 ten wątek jest kontynuowany, ukazując przebaczenie jakiego nam najpierw udzielił Bóg w Chrystusie. Powinniśmy okazywać empatię braciom i siostrom. Jak moglibyśmy tego nie robić? Nie zasługiwaliśmy na przebaczenie dane nam przez Boga. Jak więc moglibyśmy komukolwiek powiedzieć, że nie jest wart naszego przebaczenia?

Zrozum tę kwestię: nie przebaczamy innym dla nich. Przebaczamy innym dla nas samych. Nasze nieprzebaczenie nie skuwa ich łańcuchami. To my jesteśmy skuci. Z przebaczeniem przychodzi wolność. Kiedy będziemy się dziś modlić, będą z nas spadać łańcuchy. Nieważne, czy inni nam przebaczą. Będziemy wolni. Będziemy we właściwej pozycji wobec Boga.