Śmielej: spojrzenie na zuchwałą wiarę niedoskonałych ludziPrzykład

Dzień 3: Szczepan

Szczepan został pierwszym chrześcijańskim męczennikiem (kimś, kto został zabity z powodu wiary) po tym, jak w płomiennym przemówieniu, wyłożył pewnym przywódcom religijnym historię narodu izraelskiego. W swojej przemowie bez ogródek tłumaczył, w jaki sposób Izraelici raz za razem odrzucali Boga, mimo że On ich nieustannie ochraniał i ratował. Szczepan bynajmniej nie zaczynał jako żarliwy mówca. Zaczął od usługiwania przy stole. W 6. rozdziale Dziejów Apostolskich widzimy uczniów próbujących rozwiązać pewien problem. Po prostu było zbyt dużo pracy do wykonania jak na ilość ludzi, którymi dysponowali. Trzeba było się zająć wdowami oraz głoszeniem poselstwa o Jezusie! Nie można było zaniedbać ani opieki nad ludźmi, ani szerzenia ewangelii. Tak więc uczniowie szukali jakiegoś wsparcia.

To ciekawe, jak wysokimi standardami się kierowali, wybierając osoby do pomocy. Ktoś mógłby się zastanawiać, czy to w ogóle ma jakieś znaczenie, kto wydaje posiłek, skoro wdowy go dostają. A jednak uczniowie szukali konkretnego typu osób do tej pracy: “mężczyzn cieszących się powszechnym uznaniem”, “pełnych Ducha i mądrości”. Dlaczego takie cechy były potrzebne do wykonywania tego zadania?

Szczepan został wybrany do tej roli razem z sześcioma innymi osobami i o nim szczególnie napisano, że był “pełen wiary i Ducha Świętego”. Opisywano go również jako “pełnego łaski i mocy” oraz, że “czynił cuda i wielkie znaki” (6:8). Szczepan tak znamiennie się wyróżniał, że przywódcy religijni widzieli w nim zagrożenie. Znaleźli nawet fałszywych świadków, którzy twierdzili, że bluźnił przeciwko Bogu i żydowskiej religii, w efekcie czego Szczepan został zabity.

W tym momencie możesz pomyśleć o sobie: “Ale ja nie jestem mówcą, nie jestem odważny i uciekłbym, gdyby ktoś próbował mnie zabić. Nie potrafię być tak odważny jak Szczepan”. Trzeba jednak pamiętać, że niekoniecznie był on taki na samym początku. Te śmiałe czyny, które wspomina się w związku z nim, miały miejsce, gdy był “pełen Ducha Świętego” oraz “pełen łaski i mocy”. W całej Biblii obserwujemy, że gdy w kimś przebywa Duch Święty, to ta osoba ma moc. Czasami jest to siła fizyczna (jak u Samsona w Księdze Sędziów), ale często jest to po prostu zdolność do robienia lub mówienia rzeczy, których inaczej nie byliby w stanie zrobić. Innymi słowy, jeśli brak ci odwagi do zrobienia czegoś, o czym wiesz, że jest właściwe, to Duch Święty może cię w nią wyposażyć! Może, podobnie jak Szczepan, będziesz musiał stanąć w obliczu śmierci, lub nie, ale będziesz wiedział, że ten sam Duch, który napełnił odwagą Szczepana, by pozostał wierny Jezusowi pomimo strasznych prześladowań (a ostatecznie zabójstwa), jest tą samą Osobą, która zamieszkuje w tobie od czasu, gdy postanowiłeś iść za Jezusem.

Pytania do refleksji/dyskusji:

1. W jaki sposób efekt opisany w Dziejach Apostolskich 6:7 jest powiązany z wymogami dla pracowników wybranych w Dziejach Apostolskich 6:3?

2. Jakie podobieństwa widoczne są między Szczepanem i Jezusem?

3. Jeśli postanowiłeś iść za Jezusem, przyjąć Jego ofiarę, jaką złożył za ciebie i poświęcić Mu życie, to czy doświadczyłeś działającego w tobie Ducha Świętego? W jaki sposób?

4. Jeśli nie podjąłeś jeszcze tej decyzji, to jaka jest ku temu przeszkoda, albo jakie pytanie cię nurtuje, i jak możesz poszukać odpowiedzi?