Śmielej: spojrzenie na zuchwałą wiarę niedoskonałych ludziPrzykład

Dzień 2: Estera

Wskakujemy do środka historii, do rozdziału 4., więc podsumujmy, co działo się dotąd (możesz przeczytać całą historię o Esterze, jeśli chcesz!): Estera, Żydówka, została królową po tym, jak król perski Kserkses (albo Achaszwerosz, zależnie od tłumaczenia) został urażony postępkiem poprzedniej żony. Haman, prawa ręka króla Kserksesa, nienawidził Mordochaja, wuja Estery, ponieważ Mordochaj mu się nie kłaniał (Żydzi kłaniali się tylko Bogu). Haman przeniósł tę nienawiść na wszystkich Żydów i naciągnął nieco prawdę, by przekonać króla, że należy ich wszystkich wytępić. Król przystał na to ze względu na źle ulokowane zaufanie i niedoinformowanie.

W 4. rozdziale Księgi Estery Mordochaj zlecił Esterze zadanie wykorzystania swojej pozycji, by uratować Żydów. Jej wahanie nie dziwi, szczególnie że swoją pozycję zawdzięczała jedynie oddaleniu poprzedniej żony króla, poza tym nie wezwał jej do siebie już od miesiąca. Czy w ogóle pozwoli jej cokolwiek powiedzieć? Mogła dosłownie stracić życie, jeśli przyszłaby do króla niewzywana.

Odwaga Estery w obliczu ryzyka poniesienia śmierci nie wzięła się z powietrza. Najwyraźniej dwie kwestie przekonały ją, by działać pomimo strachu o swoje życie: doping i wsparcie jej zespołu. Jeśli uprawiacie jakikolwiek sport, albo oglądaliście filmy o sporcie, to możecie sobie wyobrazić taką scenę: trener albo kapitan zespołu wygłasza inspirującą przemowę, przypominając zespołowi, dlaczego muszą znowu wyjść, nawet jeśli przegrywają. Zespół ma potem czas ze sobą, kiedy gracze upewniają się wzajemne, że jakkolwiek potoczą się sprawy, są w tym razem i mogą na sobie polegać. Estera przeżyła coś podobnego. Gdy wiadomość Mordochaja przekonała ją, żeby pójść do króla, potrzebowała wsparcia. Poprosiła najbliższe osoby, by pościły razem z nią, przygotowując się do spotkania z królem, a potem zwróciła się do Mordochaja, by poprosił kogo się da, aby także dołączyć i tak się stało.

Słowa Mordochaja z wersetu 4:14 nie tylko zainspirowały Esterę do działania, ale i wielu innych, pomimo lęku odczuwanego przez kolejne pokolenia. Słowa “dodawać otuchy” oznaczają dodawanie odwagi. Obserwujemy odwagę Estery w tym, jak zgadza się iść do króla i w tym, jak się przygotowuje (obmyśla plan), a także widzimy śmiałość Mordochaja, dodającego odwagi swojej siostrzenicy, by użyła tego, co ma, dla dobra ludzi.

Pytania do refleksji/dyskusji:

1. Kiedy miałeś tak, że bałeś się zrobić coś, co wiedziałeś, że musisz zrobić i ktoś dodając ci otuchy całkowicie zmienił sytuację?

2. Czy jest jakaś osoba w twoim życiu, której mógłbyś dodać otuchy?

3. Czy mógłbyś teraz komuś pomóc, ale powstrzymuje cię lęk? Jaki krok możesz zrobić, aby znaleźć potrzebną ci odwagę?