Ucząc się na własnych błędachPrzykład

Prosisz się o kłopoty, jeśli nie traktujesz Boga poważnie. Anioł, który zapowiedział narodziny Samsona, zaznaczył, że będzie on „nazyrejczykiem”, co oznaczało, że ma być oddany wypełnianiu woli Bożej. Ale Samson nie dbał o swoje życie duchowe. Modlił się tylko wtedy, gdy miał problemy. Był impulsywny, robił to, na co miał ochotę.

Zaoszczędzilibyśmy sobie wielu problemów i bólu, gdybyśmy po prostu zatrzymali się i zapytali Boga o wskazówki. Samson zwracał się do Boga tylko wtedy, kiedy wpadał w tarapaty. Nazywam to „okopowym” chrześcijaństwem. Modlimy się: „Boże, jeśli wyciągniesz mnie z tego, obiecuję, że od teraz będę żył dla Ciebie”. Ale tu rodzi się pytanie, czy Bóg jest dla ciebie tylko dodatkiem, mającym ułatwić życie. Czy wołasz do Niego w desperacji, kiedy robi się ciężko, ale ignorujesz Go, kiedy wszystko dobrze się układa?

Dopiero kiedy Samson został schwytany przez Filistyńczyków, kiedy wyłupiono mu oczy, kiedy musiał jak wół mielić ziarno, wtedy – jak czytamy – wołał do Pana. Jakże inna byłaby historia Samsona, gdyby modlił się od początku! Dlaczego czekał, aż wszystko się rozpadnie, zanim zwrócił się do Boga?

W twoim życiu nie musi tak być. Psalmista pisał:

„O, jak szczęśliwy jest ten, kto żyje w bojaźni Pana, kto kroczy Jego drogami. Tak, będziesz się sycił owocem trudu swoich rąk, spotka cię szczęście i powodzenie” (Psalm 128,1-2).