Okazywanie empatiiPrzykład

Empatia bywa trudna

Z empatią nie jest łatwo. Potrzeba nam zaplanowanego wysiłku, aby tak naprawdę stać się empatycznym. Oczywiście niektórzy z nas mogą być do tego predysponowani, ale wielu z nas niekoniecznie. Zdarza się nam powiedzieć „ja po prostu nie mam empatii dla drugiego człowieka” albo „Kompletnie nie wiem o co chodzi, więc nie będę się angażować w pomoc, przecież nie wiem jak”. Myślimy, że nigdy nie nauczymy się być empatyczni wobec ludzi. Uda się. Nawet jeśli nie rozumiemy danej sytuacji drugiego człowieka, to empatia pozwoli nam pojąć jego punkt widzenia. Możemy rozwijać w sobie empatię, jeśli się na to zdecydujemy.

Kiedy zachowujemy się i żyjemy empatycznie, to tak naprawdę bierzemy na siebie brzemię drugiego człowieka, czyniąc je po trochu naszym. Może to powodować u nas dyskomfort w wielu sferach — emocjonalnej, fizycznej, finansowej i nie tylko. To zwykle jest powodem, dla którego ludzie nie chcą wkraczać w czyjeś życie. Nawiązując do 1. dnia naszego planu, odczuwanie współczucia jest super, ale to tylko uczucie. Dopiero kiedy działamy w oparciu o nasze odczucia, odczuwanie względem kogoś empatii objawia się w naszym życiu i pomaga drugiemu człowiekowi.

By pełniej pojąć wpływ empatii i to, jak możemy wzrastać w tej sferze, przyjrzyjmy się kilku przykładom, jak odróżnić współczucie od empatii:

Współczucie odczuwanie smutku, kiedy twój najlepszy przyjaciel straci współmałżonka.
Empatia wiąże się z odwiedzinami tej osoby i złączeniem się z nią w rozpaczy.

Współczucie odczucie przykrości odnośnie osoby, która straciła pracę.
Empatia wiąże się ze spotkaniem z daną osobą i pomocą w znalezieniu nowej pracy.

Współczucie odczuwanie żalu wobec osoby uzależnionej, która ma problem z pozostawaniem w stanie trzeźwości.
Empatia wiąże się z zaplanowaniem pomocy takiej osobie, jak i zapewnieniem jej wolności oraz wskazaniu na odpowiedzialność za swoje czyny.

Bądźmy szczerzy. Życie z pełną empatią wobec drugiego człowieka jest niekomfortowe, co bywa częstym powodem rezygnacji. Być może kiedyś sami przechodziliśmy trudności, odczuwany wtedy ból był nie do zniesienia, więc ostatnią rzeczą, jakiej pragniemy, jest pokazanie, że wiemy, co dana osoba czuje. Kolejnym faktem jest to, że często wydaje nam się, że jeśli nasze przeżycia różnią się nieco od tych, które przeżywa druga osoba, to nie będziemy potrafili jej pomóc. Nasze przeżycia nie muszą być takie same. Po prostu bądźmy chętni, aby komuś pomóc przejść przez trudny okres w ich życiu. Będąc osobą pełną empatii decydujemy się, aby bez zastanowienia wejść w problemy drugiej osoby, nie patrząc na to, jakie spotkają nas przez to niedogodności.