Okazywanie empatiiPrzykład

Jedność wymaga empatii

Świat, w którym żyjemy jest pełen podziałów. Czasami się nie zgadzamy w poważnych zagadnieniach — tak, jak politycy — ale bywa też, że szukamy dziury w całym w mniej ważnych kwestiach, jak chociażby drużyny sportowe czy dieta. W każdym temacie łatwo nam znaleźć choćby jedną rzecz, z którą nie będziemy się zgadzać. 

Co więcej, kiedy wzmacniamy nasze zdolności do okazywania empatii, wtedy w naszych relacjach jedność staje się rzeczywistością, jak i też ujawnia się w różnorodności kulturowej. Spójrzmy na trzy fragmenty z Biblii, aby lepiej pojąć, jak empatia prowadzi do jedności:

A teraz wzywam was, bracia, przez wzgląd na imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa: Bądźcie jednomyślni! Nie dopuszczajcie między sobą do rozłamów. Niech was łączy jedna myśl i jedno zdanie. 1 List do Koryntian 1:10 SNP

Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakaś serdeczność i miłosierdzie, pomnóżcie moją radość i bądźcie jednomyślni, związani tą samą miłością, skupieni na wspólnym celu, złączeni jednym zdaniem. List do Filipian 2:1-2 SNP

W końcu, bądźcie wszyscy jednomyślni, pełni współczucia, braterstwa, litości i pokory. 1 List Piotra 3:8 SNP

Co te trzy fragmenty mają ze sobą wspólnego? 

Wszystkie mówią o jedności w naszym umyśle i o tym, aby być jednej myśli z innymi wierzącymi.

Czy to oznacza, że powinniśmy zgadzać się z każdą osobą we wszystkim? Z pewnością nie. Każdy z nas ma swoje preferencje i pragnienia, które nie będą popierane przez wszystkich. Dodatkowo, nie zapominajmy, że Bóg stworzył każdego z nas jako jedynego w swoim rodzaju. Możemy jednak starać się widzieć szerszą perspektywę. To właśnie o to chodzi w jednomyślności. Bycie jednomyślnym oznacza, że to właśnie ty...

...szukasz sposobności, aby postawić się w sytuacji drugiej osoby i zrozumieć jej przeżycia.
...celem jest „wejście w myśli”, aby zrozumieć punkt widzenia drugiej osoby.
...dążenie do „postawienia siebie w sytuacji drugiego człowieka”, aby móc wyobrazić sobie, co dana osoba odczuwa.

Kiedy zaczynamy to wszystko praktykować, zmienia się sposób, w jaki odnosimy się do drugiej osoby i jak ją traktujemy. Dostrzegamy, że ta osoba ma uczucia, a nie że jest tylko kimś, z kim jesteśmy w konflikcie. Nasze przekonania nie zmieniają się z każdą kolejną rozmową, ale zaczynamy taką osobę widzieć w nowym świetle i być może pojmiemy, dlaczego czuje i myśli tak, a nie inaczej. 

Spróbujmy więc dążyć do tego, aby darzyć empatią innych ludzi — nie tylko dla nich samych, ale również dla siebie. Stałe życie w podziałach i angażowaniu się w konflikty z drugim człowiekiem okrada nas z wielu cennych rzeczy. Usilne dążenie do tego, aby pojąć punkt widzenia drugiej osoby nie oznacza słabości umysłu. Tak naprawdę to pokazuje naszą siłę.