Boże, gdzie jesteś?! Plan autorstwa Johna BeverePrzykład

Zwycięstwo na pustyni

Pustynia jest miejscem, w którym przebywamy tymczasowo, a nie naszym ostatecznym celem. Jeśli odpowiednio do niej podejdziesz, odniesiesz tam zwycięstwo.

Jako pastor młodzieży, pod koniec lat osiemdziesiątych utknąłem na mojej pozbawionej pasji pustyni na czas, który wydawał mi się stanowczo zbyt długi. Zaczynałem się zastanawiać, czy w moim zmaganiu nastąpi jakikolwiek przełom. 

Na krótko przed pojawieniem się kłopotów ze strony mojego bezpośredniego przełożonego (który próbował mnie zdyskredytować i zwolnić), pewnego dnia podczas modlitwy Duch Boży objawił mi, że nadchodzi zmiana. "Zostaniesz zwolniony z opieki nad młodzieżą" — powiedział — "a ja wyślę cię do kościołów i miast od wschodniego do zachodniego wybrzeża Ameryki; od granicy kanadyjskiej do granicy meksykańskiej; na Alaskę i Hawaje...".

Przekazałem Lisie to, co usłyszałem od Ducha i oboje rozważaliśmy tę wiadomość w naszych sercach. Nie podzieliliśmy się tym z nikim (z wyjątkiem pastora pracującego w innym stanie). Bóg powiedział, że to zrobi i wiedziałem, że jeśli to naprawdę był On, nie muszę "pomagać" Mu w realizacji tego zamierzenia.

Jednak nie stało się to następnego dnia — ani nawet tygodnia! W rzeczywistości minęło kilka miesięcy. Pewnego dnia mój pastor wszedł na spotkanie i powiedział, że Pan pokazał mu, iż jeden z jego pastorów (było nas jedenastu) wkrótce będzie podróżował w pełnym wymiarze godzin i nie będzie już służył naszemu kościołowi. "Johnie Bevere, ten człowiek to ty" — powiedział.

Minęło więcej czasu — a dokładniej sześć miesięcy — w którym przeżywałem intensywne doświadczenie pustynne. Potem, w ciągu zaledwie trzech tygodni, otrzymałem siedem zaproszeń do głoszenia — jedno z miejsc znajdowało się w odległości godziny od granicy z Kanadą, jedno na wschodnim wybrzeżu Florydy, kolejne godzinę jazdy od Oceanu Spokojnego, a jedno na granicy z Meksykiem! Wszedłem do biura mojego pastora, aby zapytać go, co z tym zrobić. Zaśmiał się i powiedział: "John, powiedziałem ci, że Pan mi to pokazał; wygląda na to, że nadszedł twój czas".

Niedługo potem, w styczniu 1990 roku, podczas nabożeństwa pastor włożył ręce na mnie i Lisę i od tego czasu podróżujemy w pełnym wymiarze godzin! Można śmiało powiedzieć, że widzieliśmy dużo (i nie przesadzam, kiedy używam słowa "dużo") więcej owoców dzięki oczekiwaniu na czas wybrany przez Boga, niż gdybyśmy zaczęliśmy służbę lata temu, kiedy mnie wydawało się, że byłem gotowy. 

Chciałbym zobaczyć te same rezultaty jeśli chodzi o twoje powołanie. Zaufaj Bożemu procesowi. Awans nadchodzi! 

Czy podobał ci się ten plan czytania? Zachęcam cię do kontynuowania podróży — sięgnij po moją książkę God, Where Are You?!