Krzyż i koronaPrzykład

Drogocenna krew Jezusa

Kiedy ostatnio słyszałeś kazanie bądź śpiewałeś pieśń o krwi Jezusa? Współcześnie niektóre kościoły zdają się postrzegać tę kwestię jako przestarzałą, a nawet makabryczną. Pieśni, które wspominają o „tej krwi”, są nawet czasem usuwane ze śpiewników. Jednak bez niej nie ma przecież nadziei na relację z Bogiem, gwarancji zbawienia ani żadnej pewności, że nasze modlitwy są wysłuchiwane.

Pismo Święte wcale nie unika wzmianek o krwi. Tak naprawdę przewija się ona jak czerwona nić przez całe Pismo, począwszy od Księgi Rodzaju aż po Objawienie. Gdybyśmy usunęli z Biblii odniesienia do krwi, wszystkim, co z niej pozostanie, będzie jedynie zapis historyczny i literacki. Nic, co Bóg uważa za tak ważne, nie powinno być przez nas lekceważone. 

Księga Kapłańska 17:11 uczy nas, że Bóg ustanowił krew przebłaganiem, ponieważ w niej zawiera się „dusza ciała”. Starotestamentowe słowo „przebłaganie” oznacza „przykrycie”. Poprzez ustanowiony przez Pana system ofiarny grzechy ludzkości były przykrywane krwią niewinnych zwierząt.

Powagę grzechu ukazuje monumentalny koszt przebłagania — karą jest śmierć i musi ją ponieść albo winny, albo odpowiedni zastępca. Aby przykryć występki, składane w ofierze zwierzęta musiały być nieskazitelne i doskonałe. Każda ofiara składana na ołtarzu była wypełnieniem kary śmierci wymaganej przez Boże prawo.

System składania ofiar pokazał ludziom, że Bóg jest święty, przewinienia muszą zostać ukarane, a odkupienie za grzechy dokonuje się wyłącznie poprzez przelanie krwi. Było to zapowiedzią rzeczy, które miały nadejść. Ponieważ krew zwierząt mogła jedynie zakryć grzech, potrzebny był „ostateczny baranek”, który zmazałby całą ludzką nieprawość.

Pewnego dnia, kiedy Jan Chrzciciel stał nad rzeką Jordan, „Baranek Boży, który bierze na siebie grzech świata” wkroczył na scenę historii ludzkości (Ewangelia Jana 1:29). Pojawiła się doskonała ofiara za grzechy. Jezus był „na to przeznaczony już przed stworzeniem świata” i przyszedł na ziemię, by wypełnić wspaniały Boży plan odkupienia poprzez przelanie swojej drogocennej krwi (1 List Piotra 1:18-20).

Jezus był nie tylko człowiekiem; był Synem Bożym w ludzkim ciele. Jego narodziny były nadprzyrodzone, ponieważ został poczęty z Ducha Świętego w łonie dziewicy. Ponieważ żaden grzech nie został mu przekazany przez ziemskiego ojca, Jezus był doskonałym, nieskazitelnym Barankiem Bożym — tylko Jego życie było bez skazy i dlatego też był jedyną odpowiednią ofiarą za winy całej ludzkości.