Lucas: Verrassende lagen in vertrouwde verhalenVoorbeeld

Overdenking

Vandaag wil ik met je stilstaan bij twee gebeurtenissen uit het leven van Jezus. Twee verhalen die eigenlijk één verhaal zijn. Het gaat over Jaïrus, de leider van een synagoge en een vrouw die al jarenlang aan bloedverlies lijdt. Allebei hebben ze Jezus nodig. Allebei doen ze een beroep op Hem.

Maar toen Jezus dat hoorde, antwoordde Hij hem: Wees niet bevreesd, geloof alleen, en zij zal behouden worden (Lucas 8:50 HSV).

En dat is ook wat er vervolgens gebeurde: Jaïrus bleef geloven en Jezus wekte zijn dochter op uit de dood.

Deze twee verhalen worden door zowel Matteüs, Marcus als Lucas gecombineerd. Het begint en eindigt met Jaïrus, maar tussendoor is de genezing van de bloedvloeiende vrouw. Het verhaal van Jaïrus ligt als het ware om dat van de bloedvloeiende vrouw heen. Dat betekent in de Bijbel vaak dat ze bij elkaar horen en in elkaars licht gelezen moeten worden. En dat klopt ook, want als we ze beter bestuderen dan ontdekken we dat er eigenlijk allemaal parallellen te vinden zijn. Ik noem er een paar.

Allereerst gaat het natuurlijk over twee mensen die een beroep op Jezus doen voor genezing. Maar het gaat ook tweemaal om geloof dat redding biedt, zowel bij Jaïrus als bij de vrouw. Daarnaast speelt het getal twaalf in beide verhalen een rol: het is een twaalfjarig kind dat ziek is en een vrouw die al twaalf jaar ziek is. Bovendien worden allebei in ons gedeelte ‘dochter’ genoemd.

Ook op een diepere laag lijken de verhalen op elkaar. We hebben niet alles ervan gelezen, maar als je het hele gedeelte leest dan zie je dat bij beide genezingen Jezus iets oppikt dat de rest van zijn omgeving heeft gemist. De bloedvloeiende vrouw raakte Jezus in geloof aan, terwijl iedereen haar bijzondere aanraking over het hoofd zag. Maar Jezus had het ondanks het gedrang door. En als Jezus bij de dochter van Jaïrus aankomt denken de klaagvrouwen daar dat ze definitief gestorven is, maar Jezus heeft als enige door dat ze alleen maar slaapt.

Zo zijn er allerlei parallellen, maar ik wil er nog één noemen en misschien komen we daarmee ook wel tot het hart van ons gedeelte: het zijn allebei verhalen van een geloof dat opbokst tegen moeilijke omstandigheden. De vrouw zette door, ondanks het gedrang van de menigte en raakte Jezus aan. En Jaïrus zette door, ondanks het nieuws dat zijn dochtertje al gestorven was.

Zo ontdekken we dat deze twee gebeurtenissen uit het leven van Jezus bij elkaar horen en eigenlijk één verhaal vertellen. Ze vertellen het verhaal van een geloof dat doorzettingsvermogen heeft. En het verhaal van Jezus die dat geloof meer dan waard is.

We hebben gezien hoe we in Jaïrus en de vrouw die aan bloedverlies lijdt twee mensen ontmoeten die een geloof hebben met doorzettingsvermogen. Hoe zou het voor de vrouw geweest zijn? Er zijn massa’s mensen rondom Jezus, iedereen botst tegen Hem op en raakt Hem aan. Ze kan nauwelijks bij Hem komen. Het maximaal haalbare is een kwast van zijn kleed. Zou dat dan genoeg zijn voor wat ze van Jezus nodig heeft? Maar ze zet door.

En hoe zou het voor Jaïrus zijn geweest? Zijn dochter is doodziek, hij heeft haast. Jezus moet snel naar zijn huis voor het te laat is. En dan is daar ineens die bloedvloeiende vrouw die wat van zijn kostbare tijd afsnoept. Ik kan me zo voorstellen dat hij dacht: ‘Wat dringt die vrouw voor? Laat haar alsjeblieft achteraan de rij aansluiten!’ En tot overmaat van ramp hoort hij juist dán dat het al te laat is en zijn dochter is overleden. Zouden ze nog op tijd zijn geweest als die vrouw niet tussendoor was gekomen? Maar Jezus moedigt hem aan te blijven geloven en ook Jaïrus zet door.

Het is dringen geblazen rondom Jezus. Het is niet vanzelfsprekend om Hem te bereiken. Er zijn allerlei dingen die tegen kunnen zitten. En er zijn allerlei stemmen die kunnen tegenspreken. Petrus spreekt Jezus tegen: ‘Meester, iedereen is aan het duwen en dringen!’ en de klaagvrouwen lachten Hem uit: ‘Het meisje is dood!’ Maar Jezus laat zich door al die stemmen niet van de wijs brengen. En Hij vraagt van anderen hetzelfde. Alles wat tegenzit wordt in deze verhalen door geloof overwonnen. Voor de vrouw was de ruimte te krap, maar door haar geloof is een kwast genoeg. En voor Jaïrus was de tijd te krap, maar door zijn geloof was hij toch niet te laat. En dat komt omdat het geloof in Jezus was. En wie gelooft in Jezus Christus heeft alle tijd en ruimte, want Jezus is de Heer van tijd en ruimte. Jaïrus dacht misschien voor een moment dat hij te laat was, maar Jezus is nooit te laat – Hij is altijd precies op tijd.

Daarom verdient Jezus niet alleen maar ons geloof – Hij verdient ook ons doorzettingsvermogen. Hij verdient het dat we telkens op Hem blijven hopen, ook al zit het allemaal tegen. Misschien ben je op dit moment in je leven Jezus voor iets aan het zoeken. Misschien doe je momenteel een beroep op Jezus, maar heb je het idee dat Hij te laat aan het komen is. En ondertussen zijn er al boodschappers geweest die tegen je hebben gezegd: ’Het is te laat – het heeft geen zin meer, laat Jezus maar met rust. Houd maar op met bidden en ga door met je leven.’ Of misschien vraag je je af of Jezus je wel heeft opgemerkt. Of jouw gebeden wel zijn aangekomen. Want het waren maar kleine gebeden, zwakke gebeden. Het waren maar kleine aanrakingen, zoals het aanraken van zijn kwast. ‘Wat stelt dat nu voor?’ denk je misschien. Jezus heeft wel meer dingen aan zijn hoofd.

Maar ik wil je vandaag bemoedigen met het verhaal van Jaïrus en de bloedvloeiende vrouw. Jezus is nooit te druk en Hij is nooit te laat. Met alleen maar een kwast heb je Hem helemaal. En zelfs als het te laat is kan Hij nog precies op tijd komen. Geloof dus in Hem met doorzettingsvermogen. Blijf volhouden. Daarin is rust en vrede te vinden, ondanks omstandigheden. Want in Hem geloven maakt vrij om boven de beperkingen van tijd en ruimte uit te stijgen en het over te laten aan de God die boven tijd en ruimte staat. En het is deze God die vandaag tegen jou en tegen mij zegt: ‘Wees niet bang, maar blijf geloven.’