De HEER beantwoordt gebed

Inleiding

Gisteren hebben we gelezen dat de HEER, ondanks de zonde van het kalf, de Israëlieten niet zal vernietigen. Dit wil echter niet zeggen dat de relatie hersteld is. Mozes doet daarom opnieuw voorbede voor het volk. De eerste keer krijgt hij nul op zijn rekest (Exodus 32:30-35). De tweede keer beantwoordt God zijn gebed wel (Exodus 33:12-17).

Toelichting

Mozes vraagt God om verzoening, zodat de relatie tussen God en het volk hersteld wordt. Hij biedt zijn eigen leven aan als ‘losprijs’. God weigert Mozes’ aanbod. Alleen diegenen die zondigen zal Hij uit zijn boek schrappen. Zij zullen niet langer te boek staan als heilig, als toegewijd aan de HEER (zie Jesaja 4:3; Psalm 69:29).

Dan gebiedt God Mozes om de Sinaï te verlaten en het volk naar het beloofde land te brengen dat Hij aan hen zal geven. Daar waar de engel van de HEER voor de Israëlieten uitging bij de Uittocht (Exodus 14:19), zal God nu een engel voor hen uitsturen. God gaat niet zelf mee (Exodus 33:3). Daar waar heel Exodus naartoe gewerkt heeft, het wonen van God te midden van zijn volk, zal dus geen werkelijkheid worden. Want als God het volk blijft zien als zijn ‘kostbare bezit’ (Exodus 19:5), dan zal Hij hen naar die maatstaven moeten beoordelen. Gezien hun onhandelbaarheid (HSV halsstarrig) zal dat leiden tot hun dood. Het is dus genade dat God niet meegaat. Het is echter niet Gods laatste woord! (vers 5)

“De HEER sprak persoonlijk met Mozes, zoals iemand spreekt met een vriend.” (Exodus 33:11)

Het persoonlijk spreken van God met Mozes (HSV van aangezicht tot aangezicht; vers 11) getuigt van de intieme relatie tussen God en Mozes. Deze relatie is de basis voor Mozes’ voorbede. Mozes begint zijn voorbede met de gebiedende wijs ‘zie’ (HSV; vers 12). Bij Mozes’ roeping had God aangegeven dat zijn aanwezigheid ervoor zou zorgen dat Mozes succesvol zou zijn (Exodus 3:11-14). Als God niet meegaat, houdt dat dus op. Maar Mozes’ voorbede gaat verder. God kent Mozes bij zijn naam (HSV vers 12a) en heeft genade gevonden in Gods ogen (HSV vers 12b), maar hoe zit het met de mensen die Gods volk zijn (vers 13)? Mozes is dus solidair met het volk. Als God genade wil tonen aan Mozes, dan moet God ook genade tonen aan Israël. Mozes wil dat God zelf meegaat met zijn volk (vers 14-15). Met ‘ons’. Want alleen als God meegaat, zal het volk een bijzonder plaats innemen, kan het aan zijn roeping voldoen (vgl. Exodus 11:7). Zo herinnert, net als in het Bijbelgedeelte van gisteren, Mozes God eraan wie Hij is en aan zijn doel met Israël: een koninkrijk van priesters, een heilig volk (Exodus 19:6). Dan stemt God in.

Toepassing

Als we kijken naar de gesprekken tussen God en Mozes in het Bijbelgedeelte van vandaag, dan zien we een God van nabij. Iemand die benaderbaar is. Iemand die Mozes tegemoet komt. Al wil dat niet zeggen dat Mozes’ gebeden altijd verhoord worden. Herken je dit in jouw omgang met God? Wat kun je uit het verhaal van vandaag ter bemoediging meenemen naar je eigen relatie met God?