Het hart van Mozes

Door de bladzijden van de Bijbel heen leren wij Mozes kennen als een man van gebed. In de strijd tegen de Amalekieten hief hij zijn handen ten hemel en zolang hij bad was het volk aan de winnende hand. In de Ontmoetingstent sprak de Here persoonlijk met hem, zoals vrienden met elkaar spreken. Maar de meest ontroerende gebedsmomenten van Mozes zijn misschien wel die keren dat hij voor het volk Israel op de bres springt wanneer God er een einde aan wil maken. Tot vier keer toe heeft God er genoeg van en wil Hij het volk wegvagen. ‘Reis maar verder zonder Mij’, zegt Hij tegen Mozes. ‘Want als Ik ook maar een ogenblik bij jullie zou zijn, zou Ik jullie doden.’ Later zegt God: ‘Laat Mij het volk toch met de pest treffen, dan begin Ik overnieuw, met jou. Daar zal een groter en sterker volk uit komen dan dit huidige volk’ (Numeri 14:12). En weer later: ‘Aan de kant Mozes, dan zal Ik deze menigte vernietigen!’ (Numeri 16:20).

Elke keer is de reactie van Mozes dezelfde: hij springt tussen God en het volk in en smeekt om een nieuwe kans. Diverse keren zien wij hem languit op de grond liggen, met zijn gezicht naar beneden. Een beeld van volkomen ontreddering, vernedering en smeking. Twee keer duurt zijn gebedsworsteling veertig dagen en veertig nachten. Al die tijd ligt hij languit voorover, in volkomen onderwerping, bij God op de berg, zonder te eten of te drinken, in vurig gebed voor redding voor het volk (Deuteronomium 9:18; 25). Hij bidt: ‘Schenk hun vergeving voor hun zonde. Wilt u dat niet, schrap mij dan maar uit het boek dat u geschreven hebt’ (Exodus 32:32). Wat een liefde heeft Mozes voor zijn volk. Het zien van hun ellende, het leven temidden van alle gekrakeel, het samen optrekken onder de leiding van de Heer hadden schroeivlekken in het hart van Mozes gebrand en hij kon hen onmogelijk overgeven aan de vernietiging. Enkele jaren eerder was zijn hart onbewogen over het lot van zijn volksgenoten, maar Gods liefde had zijn innerlijk gestreeld en Mozes was open gebloeid en verknocht geraakt aan deze mensen.