Transformationeel leiderschap (3): JozuaVoorbeeld

Geloof is van God

Is geloof je eigen verdienste of is het van God? In het welbekende verhaal van de verkenners zien we hen graag als geloofshelden. Maar we hebben inmiddels gezien dat het geloof van Jozua mede gevormd is door wat hij eerder meemaakte, in de strijd tegen de Amalekieten en toen hij mee mocht de berg op.

Hij bevond zich zogezegd in een bevoorrechte positie wat geloof aangaat, wat natuurlijk alles te maken heeft met het feit dat God hem bedoeld heeft als leider het volk voor te gaan. Jozua wist al dat ze de overwinning niet op eigen kracht konden behalen, maar wel met Gods hulp.

Kaleb lijkt wat overmoediger. Laten we vrijmoedig optrekken en het land overmeesteren, zegt hij. Het valt me op dat hij de naam van de Heer niet noemt. En hebben de andere 10 mannen ook niet gewoon gelijk in die zin dat de volken in Kanaän sterker zijn dan zij? Waarom wijzen Jozua en Kaleb er niet nadrukkelijker op dat het alleen met Gods hulp mogelijk is? Zouden ze dan misschien het volk wel hebben kunnen overtuigen? En was het dan misschien anders gelopen? Pas in Numeri 14:8 zien we de afhankelijkheid van de Heer benoemd en een positief vergezicht getekend.

Als leider en veranderaar zie ik vaak dat juist eerlijk zijn over dat het moeilijk is, maar wel de moeite waard èn mogelijk met Gods hulp, mensen helpt om de stappen te zetten die ze anders niet zouden durven zetten. En jij?

Hoe doe jij dat? Ben je meer van het overmoedige of van het angstige type? Laat je alleen je kracht zien of ben je eerlijk dat je het in eigen kracht niet kunt? Leg je de nadruk op de strijd of op wat ons wacht bij de overwinning? Wat helpt jouw team of gemeente het meest denk je?