Wie ben je als niemand kijkt?

David was en bleef zijn lang een herder in hart en nieren. In Psalm 23:2 zingt hij:

‘De Goede Herder voert mij aan rustige wateren’ (DAVID in Psalm 23:2b).

Een goede herder houdt de hele dag één ding in gedachten: hij moet zijn kudde naar een veilige drinkplaats voeren. Nu moet je weten dat schapen bang zijn voor stromend water, omdat een sterke waterstroom hen kan meesleuren. Hun vacht wordt dan zo zwaar van het water dat ze verdrinken. Daarom hebben schapen een herder nodig die hen naar rustig water leidt.

Als de herder niet op tijd een veilige én schone drinkplek vindt, dan zal een schaap niet aarzelen om uit een vuile bron te drinken; een bron met besmet water vol parasieten en schadelijke bacteriën.

Zijn mensen niet net als schapen? We zijn allemaal op zoek naar goedkeuring, aanvaarding en bevestiging. Net als water, is dit een levensbehoefte voor ons allemaal. We willen antwoord op de drie belangrijkste vragen in het leven: Ben ik geliefd? Ben ik geaccepteerd? Ben ik van waarde? Maar op welke manier wordt onze dorst naar ‘er mogen zijn’ gelest?

Te lang hebben we ons heil in ‘aardse bronnen’ gezocht. In ons uiterlijk: als ik er goed uitzie, word ik bewonderd. In onze prestaties: als ik succesvol ben, word ik gewaardeerd. En in onze sociale status: als ik mijn doelen heb bereikt, word ik erkend. Maar wie ben jij als jij je werk of je gezondheid verliest? Wie ben je als niemand naar je kijkt?

Pas als de volgende woorden van de Goede Herder in je hart gegrift zijn, zal je dorst naar waardering en goedkeuring voor altijd gestild zijn: ‘Jij bent mijn geliefde kind, in jou vind Ik vreugde’ (Mattheüs 3:17).