Jezus in de ander zienVoorbeeld

Je hoeft echt niet naar een derdewereldland te gaan om met armoede in aanraking te komen. Ongeveer 6% van de bevolking van Nederland, dus meer dan een miljoen mensen, leeft onder wat officieel de lage-inkomensgrens heet. Dat kan je ook gerust de armoedegrens noemen. Die mensen kunnen zonder hulp, bijvoorbeeld van de voedselbanken, het hoofd niet boven water houden. Vakanties zitten er niet in, en nieuwe kleding is niet betaalbaar.

Maar zie jij die mensen eigenlijk wel? Het is zo makkelijk om gewoon weg te kijken. Ik (Jos Strengholt) heb jaren in Egypte gewoond, waar een derde deel van de bevolking onder de armoedegrens leeft. Je wordt daar overal geconfronteerd met bedelaars. Mensen gaan voor hun tijd dood omdat ze geen dokter kunnen betalen. Maar ik heb gemerkt, zelfs dan is het best makkelijk om het gewoon niet te zien. Wegkijken van de problemen van anderen is heel prettig voor jezelf; het kost je in elk geval niks, behalve wellicht je menselijkheid.

Ik kwam in Egypte eens een welgestelde toerist tegen die zo onder de indruk was van de armoede op straat dat ze in het wilde weg elke bedelaar die ze zag een paar dubbeltjes gaf. Ze had daarom bewust heel veel kleingeld op zak. Dit was haar manier om om te gaan met de ellende die ze zag. Ze reageerde in een soort paniek van schuldgevoel en wilde wel iedereen helpen. Dat voelde vast goed voor haarzelf, maar voor die armen was het niet erg behulpzaam.

Probeer vandaag eens te kijken naar de armoede om je heen. Geef eens aandacht aan de mensen die gebukt gaan onder financiële zorgen, en bidt voor die gezinnen. Ze zitten ook in je kerk trouwens. Maar bidden is niet genoeg: vraag je ook af: ‘wat kan ik vandaag concreet doen met mijn geld en de tijd die ik over heb, om een ander heel effectief te helpen.’

GEBED
'Heer, geef me open ogen voor de mensen om me heen, en maak me vandaag Uw instrument om wie hulp behoeven, de hand te reiken.'