De fauna van het beloofde landVoorbeeld

IN VOGELVLUCHT (2)

Op dag 2 eindigden we bij de raaf, een onreine vogel. Vandaag gaan we verder met onze vogelvlucht. Een andere onreine vogel is de arend, alias de adelaar. Wat wordt die ook veel genoemd in de Bijbel, zeker ook door God zelf bij monde van de profeten! De meest bekende teksten zijn wel die van Psalm 103:5, HSV: "Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als die van een arend" en Jesaja 40:30-31, HSV: "Jongeren zullen moe en afgemat worden, jonge mannen zullen zeker struikelen; maar wie de HEERE verwachten, zullen hun kracht vernieuwen, zij zullen hun vleugels uitslaan als arenden, zij zullen snel lopen en niet afgemat worden, zij zullen lopen en niet moe worden."

Fictie en feit
Er gaat een verhaal dat bij een arend na ongeveer veertig jaar de snavel te krom, de nagels te lang en de veren te zwaar geworden zijn. Het dier zal – zegt men – overlijden tenzij het zich voor een lange tijd terugtrekt op een rustige plek. Daar zou het dier zijn snavel eraf krabben en, als de snavel is aangegroeid, de nagels uittrekken, waarna de te zware veren uitgetrokken en vernieuwd worden. Al met al zou dit proces zeker wel een half jaar duren. Als de nieuwe veren zijn aangegroeid, kan hij weer uitvliegen en als nieuw kan de arend de veilige plek verlaten om de uitdaging van het leven weer aan te gaan. Ook al kunnen er mooie (geestelijke) lessen uit deze mythe getrokken worden, het verhaal zelf is niet waar.

Feit is wel dat de snavel en nagels van de arend, net als bij andere vogels, hun leven lang slijten en weer aangroeien, en dat arenden een stevige rui doormaken om hun verenpak te vernieuwen. De rui is voor arenden een kwetsbare periode, waarin ze inderdaad teruggetrokken leven op een plek waar ze zich kunnen verschuilen. Hoe doe jij dat in jouw leven? Neem met regelmaat de tijd om te schuilen bij God in al je kwetsbaarheid, om je geloof te vernieuwen en te verrijken met Hem!

Vlieglessen
God vergelijkt Zichzelf ook met een arend en zijn volk Israël met zijn jongen. Lees maar mee in Exodus 19:3-4, HSV: "Toen klom Mozes omhoog, naar God. De HEERE riep tot hem vanaf de berg: Zo moet u tegen het huis van Jakob zeggen en de Israëlieten verkondigen: U hebt zelf gezien wat Ik met de Egyptenaren gedaan heb en hoe Ik u op arendsvleugels gedragen en u bij Mij gebracht heb".

Gods eeuwige armen zijn onder zijn volk. "Zoals een arend zijn nest opwekt, boven zijn jongen zweeft, zijn vleugels uitspreidt, ze pakt en ze draagt op zijn vlerken, zo heeft alleen de HEERE hem geleid, er was geen vreemde god bij hem" (Deuteronomium 32:11-12, HSV). God geeft geen vlieglessen aan zijn volk om hen vervolgens zelfstandig te laten leven. God vangt hen op wanneer dat nodig is; Zijn volk hoeft het leven niet alleen aan te gaan, maar staat onder Gods voortdurende bescherming.

De duif als offerdier
Last, but not least wil ik je nog meenemen in het voorbeeld van de duif, de in het zonlicht schitterende vogel die Salomo in het Hooglied gebruikt als koosnaam voor ‘zijn liefste’. De reine vogel, die een paar dagen na de raaf werd losgelaten uit de ark, mocht men gebruiken als offerdier aan God. Sterker nog, God Zelf gebruikte bij zijn verbondssluiting met Abraham een tortelduif en een jonge duif, naast een koe, geit en een ram.

Deze dierlijke basis van Gods offer bij de verbondssluiting werden ook de dieren voor de offers van Israël aan God. Een tortel- of jonge duif mocht je offeren als zondoffer. En hoe bijzonder dat Gods Geest Zelf neer daalde op Jezus in de gedaante van een duif!

God heeft zijn Zoon gegeven als zondoffer voor jou. Geloof je dat?! Dan is zijn Geest op grond van dit offer in je gekomen. Je mag zo vrij als een vogel vliegen. Schuldenvrij. Vlieg!