De tegenwoordigheid van Jezus

Door Danny Saavedra

“Kort daarop reisde Maria zo vlug zij kon naar het bergland van Judea om Elisabeth te bezoeken. Zij ging het huis van Zacharias binnen en groette Elisabeth. Toen Elisabeth de groet van Maria hoorde, begon het kind in haar buik te trappelen. En Elisabeth zelf werd vol van de Heilige Geest. Zij jubelde het uit en zei tegen Maria: ‘Jij bent de meest gezegende vrouw van de hele wereld en jouw kind draagt Gods zegen. Wat een eer dat de moeder van mijn Here bij mij op bezoek komt. Want toen je binnenkwam en ik je stem hoorde, begon het kind in mijn buik te trappelen van blijdschap. Jij hebt geloofd dat God zou doen wat Hij zei. Wat een geluk!’” (Lucas 1:39-45, HTB)

Bryan en Katie Torwalt schreven het mooie lied, "When You walk into the room", met de volgende tekst: “Wanneer U de kamer binnenloopt, verandert alles; de duisternis begint te trillen bij het licht dat U brengt. En wanneer U de kamer binnenloopt, begint elk hart te branden en niets doet er meer toe dan alleen hier aan Uw voeten te zitten en U te aanbidden.” 

Er zijn slechts enkele Bijbelverzen die bij mij zoveel emoties oproepen als dit Schriftgedeelte in Lucas 1. Laten we ons de scène even voorstellen . . . De engel Gabriël heeft Maria net op de hoogte gebracht van het geweldige, wonderbaarlijke nieuws dat zij de moeder zal worden van de lang verwachte Messias — een nieuws dat de wereld op zijn kop zal zetten! Direct na het bezoek van Gabriël pakt ze haar spullen bij elkaar en vertrekt naar haar nicht Elisabeth, die door een engel ingelicht was dat ook Maria zwanger was.

Een paar dagen later komt Maria aan bij haar nicht en groet haar, hoogstwaarschijnlijk met het gebruikelijke “Vrede zij met u.” En zodra Maria de kamer binnenloopt en haar stem de oren van Elisabeth bereikt, gebeurt er iets wonderlijks en verbazingwekkends: de baby in de buik van Elisabeth “begon te trappelen van blijdschap". Puur door het geluid van Maria's stem maakte de ongeboren Johannes een vreugdesprong in haar buik. Hij zou op een dag de ongeboren Jezus dopen. Is dat niet geweldig?

Hierover meldde de theoloog Matthew Poole het volgende: “Het bewegen van een kind in de buik van de moeder . . . is niet ongewoon . . . maar deze beweging was ongetwijfeld buitengewoon.” Waarschijnlijk had Elisabeth wel vaker gevoeld dat Johannes schopte of bewoog in haar buik, maar niet zoals dit, zelfs nooit zoals dit. Dit was baarmoeder-aanbidding. Je kan het vergelijken met David in 2 Samuël 6:14 (HTB). Daar “danste David uitbundig onder het oog van de Here voor de ark uit.”, maar hier gebeurde het in de buik van Elisabeth! Op dat moment en door de Heilige Geest herkende ze onmiddellijk de oorzaak van het trappelen. Ze wist dat ze in de tegenwoordigheid was van de Here, de Zoon van God, de Messias en Verlosser. 

En dus riep ze opgewonden uit: “Wat een eer dat de moeder van mijn Here bij mij op bezoek komt.” (Lucas 1:43, HTB). Ik vind de manier waarop de Herziene Statenvertaling (HSV) dit vers vertaald heeft, heel mooi: “En waaraan heb ik dit te danken dat de moeder van mijn Heere naar mij toe komt?”

Iedere keer wanneer ik deze ontmoeting lees, voel ik tranen opkomen. Kun je je voorstellen hoe Elisabeth zich voelde toen ze ontdekte in wiens nabijheid ze zich bevond? En toen de Heilige Geest haar openbaarde: Hij is het, Hij is hier; jouw Redder en Heer is hier in de buik van je nicht? Dit herinnert me aan Simeon, die Jezus zag en de eer kreeg om de pasgeboren Messias in zijn armen te houden. Hij zei toen: “Met eigen ogen heb ik de Redder gezien die U aan de wereld gaat geven. Hij is een licht voor alle volken, ” (Lucas 2:30-32, HTB). 

We zullen een onbeschrijfelijke vreugde ervaren wanneer we in de tegenwoordigheid van Jezus komen. De volheid, vrede en opwinding zal ons doen uitbarsten in gejubel en pure, onbevreesde lofprijzing. Ketens worden doorbroken, obstakels verwijderd, genezing vindt plaats, duisternis verdwijnt en vermoeiden vinden rust. Dit is met niets te vergelijken in de hele wereld! Wij die gelovig zijn, mogen elke dag in deze realiteit leven. 

Ik bid dat we dit allemaal zullen onthouden. Ik bid dat we nooit de verwondering, het ontzag en de vreugde zullen verliezen dat we elk moment leven in de tegenwoordigheid van de Heer. Hij woont in ons door de Heilige Geest. Ik bid dat we zijn tegenwoordigheid nooit als vanzelfsprekend zullen beschouwen en dat we voortdurend, iedere dag, een verfrissende vervulling van de Heilige Geest mogen ontvangen. 

Net zoals Maria tijdens haar zwangerschap, dragen wij nu de tegenwoordigheid van God in ons mee, waarheen we ook gaan. We dragen het hemelse geschenk van God in ons mee. We hebben allemaal de opdracht meegekregen om dit te delen met de wereld om ons heen! Dus wat doe jij met dit geschenk? Wat gebeurt er wanneer jij een kamer binnenloopt? Hoe reageren mensen wanneer ze jou tegenkomen, wanneer ze jouw stem horen? Herkennen ze de tastbare aanwezigheid van de Heer in jouw binnenste? Schijnt het licht van de wereld door jouw leven heen of heb je het bedekt en verborgen? 

Vrienden, we naderen Kerstmis, een feest waarbij onze steden versierd zijn met feestelijke lichtjes. Ik bid voor ons, die de aanwezigheid van de Verlosser met zich meedragen, dat wij het licht van Christus zo helder mogelijk zullen laten schijnen voor de ander, want “Als zij dan de goede dingen zien die u doet, zullen zij uw hemelse Vader eren.” (Mattheüs 5:16, HTB).