परमप्रभुले तपाईलाई देख्नुहुन्छ

तर परमप्रभुले शमूएललाई भन्‍नुभयो, “त्‍यो सुन्‍दर र अल्‍गो भए तापनि त्‍यसको ख्‍याल नगर्‌। मैले त्‍यसलाई इन्‍कार गरेको छु। परमप्रभुले मानिसले झैँ हेर्नुहुन्‍न। मानिसले रूप हेरेर विचार गर्छ, तर परमप्रभुले हृदयभित्र हेरेर विचार गर्नुहुन्‍छ।” -१ शमूएल १६:७ NNRV

वर्षअघिको यात्रामा, हाम्रो परिवार उडानमा चढ्नुअघि म कफी लिन गएँ। निक केटीहरूलाई मिलाउन अघि बढे। जब म गेटमा फर्किएँ, म टर्मिनलबाट जेट ब्रिजमा जान थालेँ, जब एक एयरलाइन कर्मचारीले मलाई एक नजर हेरे र भने, "तपाई विमानमा चढ्नुहुन्न।"

अचम्ममा परेर, मैले उनको मतलब के हो भनेर सोधें।

"ठीक छ, यदि तपाईसँग कफी पिउने समय छ भने, तपाईसँग विमानमा चढ्ने समय छैन।"

म छक्क परें। त्यसले कुनै अर्थ राखेन । मलाई थाहा थियो कि यो बोर्ड गर्ने समय बितिसकेको छैन। “ढोका खुल्ला छ म्याडम। कृपया, मेरो बोर्डिङ पास लिनुहोस् र मलाई जान दिनुहोस्।"

उनी हार मानिनन्।

“म्याम, मेरो श्रीमान् र छोराछोरी विमानमा छन्,” मैले भनें। "कृपया मलाई जान दिनुहोस्।"

उनी हट्न मानिनन्।

मलाई असाध्यै असहाय, अचम्मित, यति तुच्छ महसुस भएको याद छ। उनले मप्रति कुनै सहानुभूति प्रकट गरिनन्, मेरो परिवारबाट अलग भएकोमा कसैले चिन्ता व्यक्त गरेन। ऊ मलाई हेर्दै थिई, तर उसले मलाई देखीन।

म अन्ततः विमानमा चढेँ, तर ती महिलाले मलाई कस्तो महसुस गराइन भन्ने कुरा मैले कहिल्यै बिर्सेको छैन। र तैपनि, मैले येशूले जस्तै व्यवहार गरेको भन्दा मैले उसले जस्तै व्यवहार गरेको छु भनेर मलाई राम्ररी थाहा छ - जब मैले हेरेको छु, तर देखेको छैन। हामीलाई सेवा गर्ने वेटर, सैलुनमा ब्यूटीशियन वा पसलमा पसलेलाई हेर्दा हामीलाई अनुपस्थित दिमागबाट हेर्न कत्ति सजिलो छ। हाम्रो फोनमा हेरिरहनु र बरिस्ताले हामीलाई हाम्रो कफी दिइरहेको लिन बिर्सनु कत्तिको सामान्य छ? हामीले कति पटक अरू कसैलाई बेवास्ता गर्ने भएका छौँ?

हेर्नुरदेख्नु एउटै कुरा होइन। गेटमा बसेकी महिलाले मलाई हेरिन् , तर उनले मलाई देखेनन्। उसले मलाई नियालेर हेरिन्, तर उसले मेरो अवस्था बुझिन वा पूर्ण रूपमा बुझे जस्तो लागेन।