आफ्नो चारैतिर भीडलाई देखेर येशूले तालको पारिपट्टि जाने आज्ञा दिनुभयो। तब एकजना व्यवस्थाको शिक्षकले उहाँकहाँ आएर यसो भने, “हे गुरु, तपाईं जहाँ जानुभए तापनि म तपाईंलाई पछ्याउनेछु।”
येशूले जवाफ दिनुभयो, “फ्याउराहरूका ओडार छन् र आकाशका चराहरूका गुँड छन्, तर, मानिसका पुत्रको त शिर राख्ने ठाउँ पनि छैन।”
अर्को चेलाले उहाँलाई भने, “प्रभु, पहिले मलाई मेरा बुबाको अन्त्येष्टि गर्न जान दिनुहोस्।”
तर येशूले तिनलाई भन्नुभयो, “मलाई पछ्याऊ, अनि मुर्दाले तिनीहरूका आफ्नै मुर्दा गाडून्।”
तब उहाँ डुङ्गामा चढ्नुभयो, अनि उहाँका चेलाहरूले उहाँलाई पछ्याए। अचानक तालमा एउटा डरलाग्दो आँधी आयो, अनि त्यसका छालहरूले डुङ्गालाई ढाक्यो, तर येशू त निदाइरहनुभएको थियो। चेलाहरू उहाँकहाँ गएर यसो भन्दै उठाउन लागे, “हे प्रभु, हामीलाई बचाउनुहोस्! हामी डुब्न लागेका छौं!”
अनि उहाँले जवाफ दिनुभयो, “हे अल्पविश्वासीहरूहो, तिमीहरू किन डराउँछौ?” तब उहाँ उठ्नुभयो, अनि बतास र छालहरूलाई हकार्नुभयो, अनि बतास पूर्ण रूपले थामियो।
ती मानिसहरू छक्क परेर भने, “यी मानिस कस्ता किसिमका हुन्? बतास र छालहरूसमेतले यिनको आज्ञा मान्दा रहेछन्।”
जब येशू गदरिनीहरूको मुलुकको अर्को ठाउँमा आइपुग्नुभयो, तब त्यहाँ चिहानबाट भूत लागेका दुई मानिसहरू उहाँलाई भेट्न आए। तिनीहरू यति हिंसक थिए कि कोही पनि त्यो बाटो भएर जान सक्दैनथियो। तिनीहरूले चिच्याएर यसो भने, “हे परमेश्वरका पुत्र, तपाईं हामीबाट के चाहनुहुन्छ? के तपाईं तोकिएको समयभन्दा अघि नै हामीलाई सताउन आउनुभएको हो?”
त्यस ठाउँदेखि केही टाढा सुँगुरहरूको एउटा ठूलो बगाल चरिरहेको थियो। ती भूत आत्माहरूले येशूसित यसरी विन्ती गरे, “यदि तपाईंले हामीलाई निकालेर खेद्नुहुन्छ भने हामीलाई सुँगुरको त्यस बगालभित्र पठाउनुहोस्।”
अनि उहाँले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “जाओ!” र तिनीहरू निस्केर सुँगुरहरूमा पसे, अनि सम्पूर्ण बगाल भीरबाट हुर्रिदै गएर तालमा खसे, र पानीमा डुबेर मरे। ती सुँगुर चराउनेहरू दगुरेर गई शहरमा पुगेर जे-जे घटना भए, साथै त्यो भूत लागेकोलाई के भएको थियो, ती सबै कुरा मानिसहरूलाई भनिदिए। तब सारा शहर नै गएर येशूलाई भेटे। अनि जब तिनीहरूले उहाँलाई भेटे, उहाँलाई त्यस क्षेत्रबाट गइहाल्न विन्ती गरे।