प्रकाश 6:1-17

यसपछि थुमाले सात वटा मोहरमध्ये पहिलो मोहरलाई खोल्‍नुभएको मैले देखें र ती चार जीवित प्राणीमध्‍ये एउटाले गर्जनको जस्‍तो सोरले “आऊ!” भनेको मैले सुनें। मेरो अगाडि सेतो एउटा घोडा देखा पर्‍यो र यसमाथि चढ्‍ने मानिसले एउटा धनु समाएको थियो, त्‍यसलाई एउटा मुकुट दिइयो र अरूलाई जित्‍दै विजय पाउनलाई त्‍यो अघि बढेर गयो। त्‍यसपछि थुमाले दोस्रो मोहर खोल्‍नुभयो र मैले दोस्रो जीवित प्राणीले “आऊ!” भनेको सुनें। अर्को एउटा रातो घोडा निस्‍क्‍यो र मानिसहरूले एक-अर्कालाई मारामार गरून् भनेर त्‍यस रातो घोडामाथि चढ्‍नेलाई लडाइँ ल्‍याउने अधिकार दिइएको थियो। उसलाई एउटा ठूलो तरवार दिइयो। त्‍यसपछि थुमाले तेस्रो मोहर खोल्‍नुभयो र तेस्रो जीवित प्राणीले “आऊ!” भनेको मैले सुनें। कालो घोडा निस्‍क्‍यो। यसमाथि चढ्‍ने मानिसको हातमा एउटा तराजु थियो। “एक दिनको ज्‍यालाले एक किलो गहुँ वा तीन किलो जौ किन्‍न सकिन्‍छ तर भद्राक्ष र अङ्‌गुरका बोटलाई खति नगर।” अनि थुमाले चौथो मोहर खोल्‍नुभयो र चौथो जीवित प्राणीले “आऊ!” भनेको मैले सुनें। मैले हेरें! हल्‍का पहेंलो रङ्गको एउटा घोडा देखा पर्‍यो। यसमाथि चढ्‍नेको नाउँ “मृत्‍यु” थियो र पाताल पनि यसको पछि लागेको थियो। तिनीहरूलाई लडाइँ, अनिकाल, महामारी र जङ्गली जन्‍तुहरूद्वारा एक चौथाइ भाग नाश गर्ने अधिकार दिइएको थियो। यसपछि थुमाले पाँचौँ मोहर खोल्‍नुभयो र वेदीमुनि परमेश्‍वरको वचन सुनाएको र उहाँको साँचो साक्षी बनेको कारणले मारिएका विश्‍वासी सहिदहरूका आत्‍माहरू मैले देखें। उनीहरूले यसो भनेर ठूलो सोरले कराए, “हे पवित्र, सत्‍य, सर्वशक्तिमान् परमप्रभु! हामीलाई मारेको कारण पृथ्‍वीका मानिसहरूलाई कहिले न्‍याय गरी उचित दण्‍ड दिनुहुनेछ?” यी प्रत्‍येकलाई एक-एक वटा सेतो पोशाक दिइएको थियो र तिनीहरूलाई यसो भनिएको थियो कि तिमीहरूका सहकर्मी र भाइहरू सबै तिमीहरूजस्‍तै नमारिउञ्‍जेल विश्राम गर। अनि थुमाले छैटौँ मोहर खोल्‍नुभएको मैले देखें। एउटा डरलाग्‍दो भूइँचालो गयो। कालो, खस्रो कपडाजस्‍तो घाम अँध्‍यारो भयो र जून रगतजस्‍तो पूरै रातो भयो। हुरीले नेभाराको रूख हल्‍लाउँदा त्‍यसका नपाकेका फल झारेझैँ आकाशका ताराहरू पृथ्‍वीमा खसे। कागज बेरिएझैँ आकाश हटेर गयो र पहाड र टापुहरू आफ्‍नै ठाउँबाट सारिए। यसपछि संसारका राजा, शासक, सेनापति, धनी, अधिकारी, कमारा, मुक्त र अरू सबै मानिसहरू ओडार, पर्वत र चट्टानका कुना-काप्‍चातिर लुके। तिनीहरूले पर्वत र चट्टानलाई भने, “सिंहासनमा विराजमान् हुनुहुनेको सामुबाट र थुमाको क्रोधबाट हामीलाई लुकाउन हामीमाथि खस किनभने तिनीहरूले न्‍याय र सजाय दिने ठूलो दिन आइसक्‍यो र कसले त्‍यो दिन सहन सक्‍ला?”