YouVersion लोगो
खोज आइकन

प्रकाश 6:1-17

प्रकाश 6:1-17 NNRV

जब थुमाले ती सातमध्‍ये एउटा मोहोर तोड्‌नुभएको मैले देखें, तब चार जीवित प्राणीहरूमध्‍ये एक जनाले मेघ गर्जन जस्‍तो आवाजले यसो भनेको मैले सुनें, “आऊ!” अनि मैले एउटा सेतो घोडा देखें, त्‍यसमाथि सवार हुनेसित एउटा धनु थियो, र त्‍यसलाई एउटा मुकुट दिइयो, अनि त्‍यो विजयी भएर विजय गर्न निस्‍क्‍यो। जब उहाँले दोस्रो मोहोर तोड्‌नुभयो, तब दोस्रो जीवित प्राणीले “आऊ” भनेको मैले सुनें। अर्को एउटा उज्‍ज्‍वल रातो घोडा बाहिर निस्‍किआयो। मानिसहरूले एक-अर्काको हत्‍या गरून्‌ भनी यस घोड़सवारलाई पृथ्‍वीबाट शान्‍ति हरण गर्ने अख्‍तियार दिइयो। त्‍यसलाई एउटा ठूलो तरवार दिइयो। जब उहाँले तेस्रो मोहोर तोड्‌नुभयो, तेस्रो जीवित प्राणीले “आऊ” भनेको मैले सुनें। मैले एउटा कालो घोडा देखें। घोड़सवारको हातमा एउटा तराजू थियो। ती चार जीवित प्राणीका बीचमा एउटा आवाजले यसो भनेजस्‍तो मैले सुनें, “एक दिनको ज्‍यालामा एक किलो गहूँ, र एक दिनको ज्‍यालामा तीन किलो जौ, तर तेल र दाखमद्यलाई हानि नगर्नू।” जब उहाँले चौथो मोहोर तोड्‌नुभयो, तब चौथो जीवित प्राणीले “आऊ” भनेको मैले सुनें। मैले पहेँलो घोडा देखें, र घोड़सवारको नाउँचाहिँ “मृत्‍यु” थियो, र “पाताल” चाहिँ त्‍यसको पछिपछि लागेको थियो। अनि पृथ्‍वीको चौथाइ भागलाई तरवार, अनिकाल, महामारी र पृथ्‍वीका जङ्गली जनावरहरूद्वारा मार्ने अख्‍तियार तिनीहरूलाई दिइएको थियो। जब उहाँले पाँचौँ मोहोर तोड्‌नुभयो, तब वेदीमुन्‍तिर मैले तिनीहरूका आत्‍माहरू देखें, जो परमेश्‍वरका वचनको निम्‍ति र तिनीहरूले दिएका गवाहीको कारण मारिएका थिए। अनि तिनीहरूले यसो भनेर चर्को सोरले कराए, “हे सर्वशक्तिमान्‌ पवित्र र सत्‍य प्रभु, अझै कहिलेसम्‍म तपाईंले पृथ्‍वीमा रहनेहरूको इन्‍साफ गर्नुहुन्‍न र हाम्रो रगतको बदला लिनुहुन्‍न?” तिनीहरू प्रत्‍येकलाई एउटा सेतो पोशाक दिइयो, र तिनीहरूका सहकर्मी र भाइहरू पनि तिनीहरूजस्‍तै मारिएर संख्‍यामा पूरा नभएसम्‍म केही बेर विश्राम गर्नू भनी तिनीहरूलाई भनियो। जब उहाँले छैटौँ मोहोर तोड्‌नुभयो, तब मैले ठूलो भूकम्‍प गएको देखें। सूर्य भाङ्‌ग्राजस्‍तो कालो भयो, र पूर्णिमाको चन्‍द्रमा रगतजस्‍तै रातो भयो। अनि अञ्‍जीरको रूखलाई बतासले हल्‍लाउँदा नपाकेका फलहरू झरेझैँ आकाशका ताराहरू पृथ्‍वीमा खसे। आकाशचाहिँ चर्मपत्रको मुट्ठो बेह्रिएझैँ लोप भयो, र हरेक टापू र पहाड तिनीहरूका आ-आफ्‍ना ठाउँबाट हटेर गए। तब पृथ्‍वीका राजाहरू, राजकुमारहरू, जर्नेलहरू, धनीहरू, बलियाहरू, हरेक दास र स्‍वतन्‍त्र मानिस पहाड़का गुफाहरू र चट्टानहरू हुँदो लुके। तिनीहरूले पहाड़हरू र चट्टानहरूलाई भने, “हामीमाथि खस, र सिंहासनमा विराजमान हुनुहुनेको मुहारबाट, र थुमाको क्रोधबाट हामीलाई लुकाओ, किनकि उहाँहरूका क्रोधको ठूलो दिन आएको छ, र यसको अगि को खड़ा हुन सक्‍छ?”