भजनसंग्रह 22:1-9

हे मेरा परमेश्‍वर! हे मेरा परमेश्‍वर! तपाईंले मलाई किन त्‍याग्‍नुभयो? मैले सहायताको लागि धेरै पुकारा गरेको छु, तर अझै पनि सहायता पाएको छैन। हे मेरा परमेश्‍वर! दिउँसो म तपाईंलाई पुकार्दछु तर तपाईंले उत्तर दिनुहुन्‍न, म राती पुकार्छु तर केही विश्राम पाउँदिनँ। तर तपाईं परमपवित्र भएर सिंहासनमा विराजमान हुनुहुन्‍छ, इस्राएलले तपाईंको प्रशंसा गर्दछ। हाम्रा पुर्खाहरूले तपाईंमा भरोसा गरे, तिनीहरू तपाईंमा भर परे र तपाईंले तिनीहरूलाई बचाउनुभयो। तिनीहरूले तपाईंलाई पुकारे र खतरादेखि बाँचे, तिनीहरूले तपाईंलाई भरोसा गरे र निराश हुनुपरेन। तर मचाहिँ अब मानिस रहिनँ, म एउटा किरासरि हुँ, सबैले मलाई हेला र घृणा गर्छन्। मलाई देख्‍ने सबैले मेरो खिसी गर्छन्, तिनीहरूले मलाई ओठ लेब्‍र्‍याउँछन् र टाउका हल्‍लाउँछन्। तिनीहरू भन्‍छन्, “तिमी परमप्रभुमा भर पर्‍यौ। किन उहाँले तिमीलाई बचाउनुहुन्‍न? परमप्रभुले तिमीलाई मन पराउनुहुन्‍छ भने किन उहाँले तिम्रो मद्दत गर्नुहुन्‍न?” म जन्‍मँदा तपाईंले मलाई जोगाएर ल्‍याउनुभयो र म बालक छँदा मलाई तपाईंले कुशल राख्‍नुभयो।