भजनसंग्रह 107:1-43

“परमप्रभुलाई धन्‍यवाद चढाओ किनभने उहाँ असल हुनुहुन्‍छ, उहाँको प्रेम अमर छ!” तिमीहरूले, ज-जसलाई उहाँले बचाउनुभएको छ, यी कुराहरू परमप्रभुको प्रशंसामा दोहोर्‍याएर भन। उहाँले तिमीहरूलाई आफ्‍ना शत्रुहरूदेखि बचाउनुभएको छ, उहाँले तिमीहरूलाई पूर्व-पश्‍चिमबाट, उत्तर-दक्षिण र विदेशी मुलुकहरूबाट, फर्काई ल्‍याउनुभएको छ। बाटो पहिल्‍याउन नसकिने मरुभूमिमा कति जना डुलिहिँडे र कुनै सहरमा गई बास गर्न बाटो पाएनन्। तिनीहरू भोका र तिर्खाएका थिए, तिनीहरूले सबै आशा मारेका थिए। तब आफ्‍ना कष्‍टमा तिनीहरूले परमप्रभुलाई पुकारे र उहाँले तिनीहरूलाई सबै दु:ख-पीडादेखि बचाउनुभयो। उहाँले तिनीहरूलाई एउटा सोझो बाटोमा डोर्‍याएर सहरमा बास गर्न पुर्‍याउनुभयो। तिनीहरूले परमप्रभुलाई उहाँको अटुट प्रेमको निम्‍ति र उहाँले तिनीहरूको लागि गर्नुभएको उदेकका कामहरूको निम्‍ति धन्‍यवाद दिनैपर्छ। उहाँले तिर्खाएकाहरूको तृष्‍णा मेट्‍नुहुन्‍छ र भोकाएकाहरूलाई असल कुराले तृप्‍त गराउनुहुन्‍छ। कति निराशा र अन्‍धकारमा जिइरहेका थिए, साङ्लाले बाँधिएर कैदीसरि तिनीहरूले कष्‍ट भोगिरहेका थिए किनभने तिनीहरूले सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका आज्ञाहरूको विरोध गरेका थिए र उहाँका अर्ती अस्‍वीकार गरेका थिए। कठोर परिश्रमले तिनीहरू थाकिसकेका थिए, तिनीहरू भूइँमा लोट्दथे, तिनीहरूलाई मद्दत गर्ने कोही थिएन। तब तिनीहरूले परमप्रभुलाई आफ्‍ना कष्‍टमा पुकारे र उहाँले तिनीहरूलाई सबै दु:ख-कष्‍टबाट बचाउनुभयो। उहाँले तिनीहरूलाई निराशा र अन्‍धकारबाट निकाली ल्‍याउनुभयो, र तिनीहरूका साङ्ला टुक्रा-टुक्रा पारिदिनुभयो। तिनीहरूले परमप्रभुलाई उहाँको अटुट प्रेमको निम्‍ति र उहाँले तिनीहरूको लागि गर्नुभएको उदेकका कामहरूको निम्‍ति धन्‍यवाद दिनैपर्छ। उहाँले काँसाका ढोकाहरू तोड्‍नुहुन्‍छ र फलामका छेक-बारहरू टुक्रा-टुक्रा पार्नुहुन्‍छ। कति जना आफ्‍नो पाप र दुष्‍टताको कारणले कष्‍टमा परेका मूर्खहरू थिए। तिनीहरू खाना हेर्न पनि नसक्‍ने भएका थिए र मर्न आँटेका थिए। तब तिनीहरूले परमप्रभुलाई आफ्‍नो कष्‍टमा पुकारे र उहाँले तिनीहरूलाई सबै दु:ख-कष्‍टबाट बचाउनुभयो, आफ्‍नो आज्ञाले उहाँले तिनीहरूलाई निको पार्नुभयो र मृत्‍युदेखि बचाउनुभयो। तिनीहरूले परमप्रभुलाई उहाँको अनन्‍त प्रेमको निम्‍ति र उहाँले तिनीहरूका लागि गर्नुभएका उदेकका कामहरूका निम्‍ति धन्‍यवाद दिनैपर्छ। बलि चढाएर तिनीहरूले उहाँलाई धन्‍यवाद चढाउनुपर्छ र आनन्‍दका भजन गाएर उहाँले गर्नुभएका सारा कामको बारेमा भन्‍नुपर्छ। कति जना महासागरमा जहाजहरू चलाएर गए र समुद्रमा आफ्‍नो जीविका चलाउने कमाइ गरे। परमप्रभुले के कसो गर्न सक्‍नुहुन्‍छ, तिनीहरूले देखे, समुद्रमा उहाँका उदेकका कामहरू तिनीहरूले देखे। उहाँको आज्ञाले एउटा तेज बतास बग्‍न सुरु भयो र पानीका लहरहरू उठ्‍न थाले। जहाजहरू हावामा माथि उचालिन्‍थे र समुद्रमा गहिरोसम्‍म डुबिजाँदथे। यस्‍तो विपत्तिको समयमा मानिसहरूले साहस हराए। मातेका मानिसहरूझैँ तिनीहरू लरबरिन्‍थे र लड्थे, तिनीहरूको केही सीप चलेन। तब तिनीहरूले परमप्रभुलाई आफ्‍ना कष्‍टमा पुकारे र उहाँले तिनीहरूलाई सबै दु:ख-कष्‍टबाट बचाउनुभयो। उर्लंदो आँधीलाई उहाँले थाम्‍नुभयो र पानीका लहरहरू शान्‍त भए। सबै शान्‍त भएको हुनाले तिनीहरू खुसी भए र उहाँले तिनीहरूलाई कुशलसित तिनीहरूले चाहेका बन्‍दरगाहमा ल्‍याइपुर्‍याउनुभयो। तिनीहरूले परमप्रभुलाई उहाँको अनन्‍त प्रेमको निम्‍ति र उहाँले तिनीहरूको लागि गर्नुभएको उदेकका कामहरूको निम्‍ति धन्‍यवाद दिनैपर्छ। मानिसहरूका सभामा तिमीहरूले उहाँको महान्‌ताबारे भन्‍ने गर्नुपर्छ र अगुवाहरूका सभाघरमा उहाँको प्रशंसा गर्नुपर्छ। परमप्रभुले नदीहरू पूरै सुकाउनुभयो र खोलाहरू बग्‍न बन्‍द गर्नुभयो। त्‍यहाँका बासिन्‍दाहरूको दुष्‍टताको कारण उहाँले मलिलो जमिनलाई नुनिलो र रूखो बनाउनुभयो। उहाँले मरुभूमिलाई पानीको पोखरी बनाइदिनुभयो र सुखा भूमिलाई बग्‍ने खोलाहरूमा। उहाँले भोका मानिसहरूलाई त्‍यहाँ बस्‍न दिनुभयो र तिनीहरूले आफू बस्‍नलाई एउटा सहर बसाले। तिनीहरूले खेत-बारीमा बिउ छरे, अङ्‌गुरको बोट रोपे र प्रशस्‍त अन्‍न कटनी गरे। उहाँले आफ्‍ना प्रजालाई आशीर्वाद दिनुभयो र तिनीहरूका सन्‍तान धेरै भए, उहाँले तिनीहरूलाई गाई-वस्‍तुका बथानलाई घट्‍न दिनुभएन। जब निष्‍ठुर सतावट र दु:ख-कष्‍टले गर्दा परमेश्‍वरका प्रजाको हार र अपमान भयो, तब तिनीहरूका खेदो गर्नेहरूलाई उहाँले अपमानित तुल्‍याएर बोट नभएको मरुभूमिमा बरालिन लाउनुभो। तर अभावमा परेकाहरूलाई तिनीहरूका कष्‍टदेखि बचाउनुभयो, उहाँले तिनीहरूका परिवारलाई भेडाका बथानझैँ बढाउनुभयो। धर्मीहरूले यो देखेर रमाउँछन्, तर सबै दुष्‍टहरूका मुख चुप पारिन्‍छ। बुद्धिमान्‌हरूले यी कुराहरूबारे विचार गरून्, तिनीहरूले परमप्रभुको अनन्‍त प्रेमलाई मानिलिऊन्।